郎君是郑虔,况值奉刘年。堂北丹萱丽,巴西宝婺鲜。
举头参戴胜,握手问彭篯。阿母应仙侣,何年凌紫烟。
燕子矶头风日黄,游戎校士水中央。春深痛饮辜司马,日仄清斋虚太常。
大树低花遮勒短,红旗白羽塞卢长。何从一饱饥方朔,自买鱼虾入醉乡。
生平见雪颠不歇,今来见雪愁欲绝。昨朝被失一池绵,连夜足拳三尺铁。
杨柳未叶花巳飞,造化弄水成冰丝。此物何人不快意,其奈无貂作客儿。
太学一生索我句,飞书置酒鸡鸣处。天寒地滑鞭者愁,宁知得去不得去。
不如著屐向西头,过桥转柱一高楼。华亭有人住其上,我却十日九见投。
昨见帙中大可诧,古人绝交宁不罢。谢榛既与为友朋,何事诗中显相骂。
乃知朱毂华裾子,鱼肉布衣无顾忌。即令此辈忤谢榛,谢榛敢骂此辈未。
回思世事发指冠,令我不酒亦不寒。须臾念歇无些事,日出冰消雪亦残。
小门一径柳垂丝,帘下垂裾话别离。却问归来是何日,海榴如火烧高枝。
自服大还丹,千秋去紫烟。徒闻不曾见,画里觅神仙。
城南湖水接三山,片棹相过雪未残。看了图书三百卷,暮鸦数点落溪湾。
唤他是竹不应承,若唤为芦我不应。俗眼相逢莫评品,去问梅花吴道人。
偶然墨扫牡丹枝,谁怪浓妆倚市窥。春色元非老人事,郭华尽尔买胭脂。
老乘一障楚江滨,无奈星星鬓影新。
客怀情怀那似旧,忙中日月不知春。
若为经岁抛泉石,犹把非才玷缙绅。
还尽此生儿女债,盍归休下作闲人。
黄金汉鼎青错落,绿玉秦玺红屈蟠。
龙翔凤翥入刀笔,宝晋山林风月寒。