跨马出郭门,马疾不俟鞭。长跽挽君马,听我歌一言。
凉风戒芳树,白露凄寒蝉。君子有所思,远游及幽燕。
在家人所爱,去家人所怜。朝饔不及飧,岂得恋膝前。
下有黄口儿,上有沧浪天。今时何清廉,尽室难远迁。
但见被云锦,麻枲无弃捐。独行多辛苦,加餐以延年。
二十夫君弃妾身,诸郎痴小舅姑贫。
自甘薄命同衰叶,不扫蛾眉嫁别人。
化石未成犹有泪,舞鸾虽在不惊尘。
琐窗独向东风树,岁岁花开他自春。
展开阅读全文
渔舟何招招,浮在武陵水。拖纶掷饵信流去,
误入桃源行数里。清源寻尽花绵绵,踏花觅径至洞前。
洞门苍黑烟雾生,暗行数步逢虚明。俗人毛骨惊仙子,
争来致词何至此。须臾皆破冰雪颜,笑言委曲问人间。
因嗟隐身来种玉,不知人世如风烛。筵羞石髓劝客餐,
灯爇松脂留客宿。鸡声犬声遥相闻,晓色葱笼开五云。
渔人振衣起出户,满庭无路花纷纷。翻然恐失乡县处,
一息不肯桃源住。桃花满溪水似镜,尘心如垢洗不去。
仙家一出寻无踪,至今流水山重重。
重叠稽亭路,山僧归独行。远峰斜日影,本寺旧钟声。
徒侣问新事,烟云怆别情。应誇乞食处,踏遍凤凰城。
展开阅读全文
李郎良爱我,速行更留行。留行惜将离,稍展信宿诚。
速行肸当归,早涖岁寒盟。两意浑难定,其寔还相成。
廿年已倦游,欲乞扮社灵。刲羊祭大隐,为我辞尘缨。
便向芙容浦,笃老绝送迎。青山肯破例,何难养伯龄。
事不如人意,又复担双簦。双簦解念我,十步九屏营。
似君真清福,古欢杜柴荆。乃怜征夫困,魂梦辗转萦。
游人纵解维,亦为尔怦怦。况有竹湖叟,关注均不轻。
松梧阁下梦,长共枫林青。
展开阅读全文
七尺疑金铸,须眉尚俨然。茫茫亡国戚,忽忽荷戈年。
甬上曾弭节,先人辱赠笺。一军惊失守,连趼各殊天。
珍重山居誓,苍凉野哭篇。哲昆棠荫在,赐庙海隅悬。
馎饦诗无敌,蟛蜞话足传。归东聊堕马,哭弟几摧弦。
族未零王葛,居胡变海田。清高肃遗像,感槩望遥阡。
式里重思旧,披图愿执鞭。可怜廿四气,早已化云烟。
把酒临风听棹声,河边官柳绿相迎。
几潮路到瓜州渡,隔岸山连铁瓮城。
月色夜留江叟笛,花枝春覆寺楼筝。
赠行不用歌《杨柳》,此日还家足太平。
展开阅读全文
长江浩浩送千古,江流不断鱼龙舞。
芦花荻花愁暮云,天风吹我客湓浦。
移舟回首思故人,凄然一登琵琶亭。
琵琶亭上秦天远,琵琶亭下楚江横。
呜呼我祖唐少传,兜率天中已归去。
客来倚棹问渔翁,香山居士今何处。
冰魂雪魄挽不回,涛山浪屋空崔嵬。
樯乌惊起水鸥睡,绕船明月夜徘徊。
谪官江左秋风惨,江上黄昏月黯黯。
那堪送客闻琵琶,况对怨女不伤感。
洛阳城外虾撁陵,下有甲妓何娉婷。
花落色衰婚舶客,独守孤舟伴月明。
手抚琵琶意呜唈,挑拢撚抹缓复急。
大弦哀哀小弦悲,孤舟嫠妇岂不泣。
霓裳才歇六么鸣,四弦尽作裂帛声。
碧落黄泉两凄苦,幽愁暗恨不堪听。
凛如猿咽梧桐晚,款若莺啼春昼暖。
鹍弦转处如胡笳,宫调弹时若羌管。
江州司马一断肠,灯前老泪如雨滂。
老妇低眉娇滴滴,琵琶掩面罗衣香。
初弹如珠后如缕,一声两声落花雨。
诉尽平生云雨生,尽是春花秋月语。
罗衣揾泪向人啼,妾是秦楼浪子妻。
流落烟尘归未得,青楼昔在洛阳西。
今嫁商人岂妾意,一曲萧骚夜无寐。
秋风吹破居士心。琵琶声声堕珠泪。
居士左迁郁小邦,鼎鼐志愿犹未降。
闻其曲声见其语,万斛愁肠如秋江。
江花江草庐山下,春江花朝秋月夜。
江风飕飕江水寒,不见长安十年话。
当时风月亦有情,为伊翻作琵琶行。
居士悲乐似此妇,此妇激发居士情。
居士还朝此妇死,琵琶古声今已矣。
邦人江上建此亭,古往今来亭下水。
柿叶翻红枫叶黄,荒烟压蓬月堕樯。
星霜磨老香山句,香山骨冷今如霜。
亭空江阔情何极,一思古人一叹息。
两岸横芦今画楼,山水窟中安乐国。
江国凄凉人自悉,香山一去三百秋。
长江不管愁人恨,泪与江波不宽余流。
九江风月嗟无主,孤月依然几今古。
江头愁绝到三更,琵琶不作亦凄苦。
我来适是九世孙,思贤怀古独销魂。
悲风如舞琵琶调,哀鸟如歌琵琶弦。
古人去去不复返,孤亭寂寂寒江远。
琵琶无声万艇横,留得庐山遮醉眼。
展开阅读全文
妾居西北方,容貌亚冰雪。
妾长嗟无媒,孤影对明月。
头绾堕马髻,脚襯凌波袜。
钗梁溜金凤,舞带蒙锦缬。
颈瑳素玉圆,胸莹新酥滑。
翠靥中蛾眉,瑶花嚲鸦发。
腰袅柳丝轻,脸润桃花发。
出郊乘紫骝,蔽目举青繖。
不敢一回首,烟际暗愁结。
谁家白面郎,志气何飘扬。
使妾一过眼,吾肉燔如汤。
自惟父母严,折花回倚墙。
苍官无禄花有封,花王开国胙春风。
不念苍官秦大夫,竹君亦嗤梅兄聋。
夜寒愁吟正无思,青灯唤人补残睡。
梦为蝴蝶宿花回,画角吹香蒸素被。