醉酒高楼此别君,袖中萱草惜斜曛。
月明水上如相忆,寄取潇湘数片云。
不睡百忧集,春深此草堂。山风时启户,江月直窥床。
转烛穷花熊,缄茶养露香。幸多间事业,消得夜茫茫。
异县羁栖久,高楼有所思。江流残雪净,鸟没夕阳迟。
摇落逢时序,艰难出鬓丝。谁云天下士,贫贱欲何之。
金山据上流,怒挟汀声东。焦山护海门,坐折千里冲。
两山势欲合,盛气薄苍穹。解纷谁巨擘,赖有疏凿功。
至今买馀勇,角立相长雄。两皋汗漫游,目击大块中。
手持一杯酒,浇尔磊块胸。鱼龙出鼓舞,摩荡青莲宫。
山灵自不凡,感激欣相从。因笑魏与吴,乾坤两鸡虫。
悠然一带水,往事寻无踪。夜深何处笛,呜呜起西风。
悠悠天地间,草木献(xiàn)奇怪。
投老一蒲(pú)团,山中大自在。
悠悠天地之间,草木呈献出干奇百怪。
老来独坐在蒲团上,觉得山中特别逍遥自在。
悠悠:寥廓,深远。献:呈现。奇怪:奇形怪状,隐喻宋亡后的种种怪事。
投老:到老,临老。蒲团:用蒲草编织的垫子,僧人打坐或跪拜时用。
光武亲征血战回,举朝谁识渭川才。
熊罴果有周王卜,未必先生恋钓台。
梦回昼长帘半卷。门掩荼(tú)縻(mí)院,蛛(zhū)丝挂柳棉,燕嘴粘花片,啼莺一声春去远。
漫长的白天,午睡醒来窗帘半卷,院门深掩,酴醿花开得好鲜妍。蛛丝丝挂满柳絮绵,燕嘴里衔着落花片,黄莺儿声声啼叫向人报告春天已经离去好遥远。
荼縻:即酴醿。初夏开花,花草生,大型,白色重瓣。柳绵:亦作“柳棉”。柳絮。
逐赏平阳第,鸣笳上苑东。鸟吟千户竹,蝶舞百花丛。时攀小山桂,共挹大王风。坐客无劳起,秦箫曲未终。
南山石嵬嵬。
松柏何离离。
上枝拂青云。
中心十数围。
洛阳发中梁。
松树窃自悲。
斧锯截是松。
松树东西摧。
特作四轮车。
载至洛阳宫。
观者莫不叹。
问是何山材。
谁能刻镂此。
公输与鲁班。
被之用丹漆。
熏用苏合香。
本自南山松。
今为宫殿梁。