微径恣幽寻,忽至平湖上。柳老正摇金,片片随波漾。
犹胜众枯荷,无力卧泥壤。盛衰只等闲,推迁任时往。
人生取予分,风月无尽藏。飞禽过我前,掠水成一响。
蠹鱼生涯亦堪伤,左绵春色可断肠。力疾寻胜就山水,已见四野菜花黄。
小艇欹侧入溶洞,石壁嵚嵜出剑铓。移时舍舟即平地,石磴高下曲径长。
穿行颇觉折腰累,豁然开朗透天光。百舌竞春啼不住,日影筛金撒林篁。
拾级以登得古镇,具体而微民俗彰。传闻布景供戏剧,生世何殊戏一场。
山中石林称壮观,瑶草奇花共芬芳。虎踞龙蹲态各异,茧足未碍遍徜徉。
才探深谷名忘忧,又上高亭号望乡。俯瞰城郭小如丸,江流似带失洋洋。
我今客舍逾一纪,行年亦复四十强。百无一用更无成,蹉跎唯得两鬓霜。
转念蜉蝣在天地,何足芥蒂齐得丧。鼎鼎百年休自苦,有山便登水便航。
畏病中年罢酒卮,峥嵘急景更堪悲。闭门只似袁安卧,开卷还温杜甫诗。
鹤语天寒如有待,乌头马角倘能期。冰山莫作崔嵬看,却恐同时玉石摧。
鸟声破梦唤客起,还觅朝餐出北门。行过浓荫增凉意,错认苔斑作雨痕。
雨如叹气时时落,雷似吞声隐隐听。人事自随寒暑换,丹砂未就只劳形。
寒菊花初放,虚舟风自移。兴寻彭泽酒,病遣杜陵诗。
学得东山卧,时看左氏书。秋风江上早,山雨夜来初。
独宿孤峰顶,高霞伴客游。花深藏石磴,云湿洗山楼。
钟散千村晓,林涵六月秋。不知尘世外,何处是瀛洲。
斜磴临高树,孤峰荷上天。旧游今日到,重忆十年前。
竹碎林间月,花分石底泉。生公归去后,法雨暗松烟。
恒岳开燕蓟,长江入楚吴。西风青雀舫,北极紫云衢。
勋业须王道,诗书贱腐儒。积分应勉勉,重别敢区区。
十载论心友,相看独有君。离情怜夜雨,意气满秋云。
鸟道冲寒翠,龙泉结绿文。芹香分璧水,采采碧芳芬。