能知真乐唯吾曹,声利外物诚无侥。深山穷谷苟遂性,肤体不厌常枯焦。
况如佳景擅天巧,会与仁友相追邀。龙门伊洛古今胜,苍岩翠壁双岧峣。
疏凿宛见神禹迹,怀襄既乂熙尧朝。千龛万宇变佛室,钟磬梵呗何喧嚣。
唐僧无畏号神隽,当时声势尤翘翘。开山拨壤尽奇秀,楼殿势若风中飘。
高甍垂空插云翼,连阁跨路驰星桥。深沈神物潜拥护,显敞燕雀如矜骄。
搜奇选胜幸迟日,禅堂解榻眠清宵。滩声萧萧杂群籁,天真不啻闻咸韶。
陵晨携策度翠巘,竹溪深处从僧招。融融朝晖射岩谷,杂花烂熳红欲烧。
令人即欲置万累,百年尽向游中消。乃知神仙有窟室,我意已欲陵烟霄。
壁上陋室铭,门我剪茅亭。
小市鱼虾散寂寂,大江风浪来冥冥。
郭翁虽老犹貌泽,腹贮今古心和平。
只应独将笏拄颊,清坐都不挂毫发。
何必随逐栏头奴,日招税钱三万亿。
前灵运,后延年,桑麻旧国常苑然。
城颓路阙总令好,不知於人安稳否。
浣花炫春澨,濯锦绚晴浦。
成都信繁会,此水工媚妩。
岂无濠上亭,蹙步难仰俯。
誓言违市朝,卜宅近幽阻。
沃沃葵苋畦,焰焰棠杏坞。
朝曦湿浅濑,暮色生远渚。
循涯咏未厌,引流络其圃。
蘋荇依篱樊,凫雁宿庭户。
长松百里外,物象争渺莽。
时平乏隐沦,蓑笠自歌舞。
岷江志东向,激射走吴楚。
胡为滞淫之,飞坎圣所许。
我昔髫年侍此翁,自甘穷僻古人同。
道修白业曾先悟,官近青云却未通。
庭长嫩蝌新戏雨,径存衰柳旧摇风。
世间荣落私情尽,留得清史是至公。
瘦马鞭犹懒,长亭室正虚。
五言留败壁,一饭饱新蔬。
阅世但如许,浮生宁原余。
茅檐与藻棁,等观是蘧庐。
无数天花斗舞风,迷离玉色映寒空。
共夸破腊逾三白,更喜新诗报屡丰。
汨潭桂酒奠三闾,尚想夷犹泛五潴。
进退存亡皆有义,怀沙处死是何如。
北客南来十五春,今年春雪妙洪钧。
梅花著子无堪比,柳絮藏条未有因。
何限萌芽烦蹙缩,几多峰岭倦颦伸。
红桃頮面还添粉,翠竹垂头讵辱身。
争似松枝擎蒨绚,恰如桂魄净埃尘。
无人敢琢非牢玉,有客曾歌是烂银。
一夜东风吹地匝,四檐甘雨落阶匀。
天公变化谁能测,坐看郊原景物新。
累旬不见孙夫子,闻学神农阖户眠。
药物谅能收近效,精神应复类癯仙。
欲趋丈室求高论,恐费华池溉下田。
指日春风动花柳,也须乘兴慕斜川。
万生纷纶堕迷纲,谁能自拔起情想。
隙尘初傍阴色空,烧草又趁春风长。
将身出家参佛祖,此病中作膏肓养。
足庵道人肯珍重,不与凡流较斤两。
彼方弹雀弃隋珠,我自舍鱼取熊掌。
高台平挹石廪翠,古辙下辗雷溪响。
粥鱼斋鼓不经营,竹月松风静来往。
定心古井波浪息,夜气灵源襟韵爽。
忆昔幽寻度云壑,见投佳句论乡党。
岂惟高格擅风骚,颇信中扃得平广。
转头尘事还匆匆,入梦胜游真莽莽。
山梅有信寄一枝,更欲青鞋快真赏。