后山雅似文三桥,阁开清閟邻紫桃。紫桃轩中一方印,入手换却青琼瑶。
当年姊妹联春宴,娇殊赤凤无人见。何时手截素鹅肪,鸟体绸缪似飞燕。
燕子飞来风自芳,纤腰携佩杂明珰。细看小点黏红粉,曾写新歌钤绿章。
歌筵捉搦舞裙骋,㺲凫恰仿鸳鸯颈。扶寸瑶华透骨香,平分蛤采缠菭冷。
我来雅玩剧伤情,如看鲛绡玉体横。安得金釭与相见,昭阳旧侣话深更。
汉武爱边功,李陵提步卒。转战单于庭,身随汉军没。
李陵不爱死,心存归汉阙。誓欲还国恩,不为匈奴屈。
身辱家已无,长居虎狼窟。胡天无春风,虏地多积雪。
穷阴愁杀人,况与苏武别。发声天地哀,执手肺肠绝。
白日为我愁,阴云为我结。生为汉宫臣,死为胡地骨。
万里长相思,终身望南月。
华严阁上夜谈经,虎啸风生月正横。茶笋家常原有分,簪缨世路本无情。
住閒石屋堪容膝,遇个诗翁便记名。
楚天爽气满神州,今夕人间半度秋。玉露几团初欲滴,冰轮一点向空流。
浮烟扫去星河静,素影飞来几榻幽。共醉清华眠碧落,此身不觉在瀛洲。
石桥通曲港,三两聚人家。树密知村近,溪环觉路遐。
吴绵明似雪,越女艳于花。薄暮聊吟眺,山山隐晚霞。
一溪流水走青蛇,春在江边渔父家。竹外寒梅看欲尽,清香移入小桃花。
方士钿钗何处得,农夫罗袜此间收。蒙尘莫漫尤倾国,犹剩唐家土半丘。
夙晤方三拜,骚坛契盛名。墨痕分竹劲,诗味耐茶清。
嗟我倦行役,中途求友生。萍踪猝相遇,不负此邮程。
九衢尘里一书生,多达逢时拥旆旌。
醉里眼开金使字,紫旂风动耀天明。
春暮池塘夕照时,峰环路转步迟迟。绿油晴泻三篙水,红杏香凝万斛脂。
趁暖燕泥黏柳絮,怜芳蛛网罩花枝。兴阑归去篮舆速,刻烛联吟七字诗。