雪晴山色一重重,因暇寻幽访古踪。神叠石基成宝殿,柱图灵品感真龙。
僧居渐远林间地,客枕曾闻月下钟。会得登临便无事,门前流水照青松。
扰扰香云湿未干,鸦领蝉翼腻光寒。侧边斜插黄金凤,妆罢夫君带笑看。
自惭踪迹付飘流,端为浮生拙计谋。亲友别离情切切,树云相忆路悠悠。
心怀故里多成梦,身在屯田未足忧。为报江头垂柳绿,长条留取系归舟。
碧云红树动离情,酒尽宵分送客行。桂棹兰桡随绿水,板桥霜月映寒灯。
休誇此日朱颜好,只恐重逢白发生。明日到家从所适,草堂花木足华荣。
少年观书如观火,偏傍点画推细琐。年老双目渐昏眊,睻目空花飞朵朵。
临池未写意已疲,展卷欲诵眉先锁。叆叇何物乃尔神,能使精力还故我。
两片轻冰彻底明,满轮蟾影凌虚堕。鲁鱼豕亥辨毫釐,大似燃犀走轻舸。
朝朝铅椠那辞劳,夜夜校仇犹自果。我笑杜陵对佳节,看花常愁雾中坐。
又笑东坡观细字,向龙乞水计何左。至宝无由持赠之,若令一见应许可。
夙棹发皇邑,有人祖我舟。饯离不以币,赠言重琳球。
知止道攸贵,怀禄义所尤。四牡倦长路,君辔可以收。
张邴结晨轨,疏董顿夕辀。东隅诚已谢,西景逝不留。
性命安可图,怀此作前修。敷衽铭笃诲,引带佩嘉谋。
迷宠非予志,厚德良未酬。抚躬愧疲朽,三省惭爵浮。
重明照蓬艾,万品同率由。忠诰岂假知,式微发直讴。
退之雄文露天巧,梦得清诗挥秀格。迨今声名三百年,文字山水相辉赫。
云水平湖阔,苍茫夕照斜。烟轻不著树,浪小未成花。
炊火添鱼舍,柴关隐鹿车。推篷间徙倚,乡路望中赊。
老吾元住雪边崖,万事无堪两鬓华。
顷岁西河方借宅,今年东野又般家。
巷深政恐难邀客,地空何妨学种花。
多谢所亲相暖热,新生涯即旧生涯。
寻致争不致争,既言定先言定。论至诚俺至诚,你薄(bó)幸谁薄幸?岂不闻举头三尺有神明,忘义多应当罪名!海神庙见有他为证。似王魁(kuí)负桂英,碜(chěn)可可海誓山盟。绣带里难逃命,裙刀上更自刑,活取了个年少书生。
该争辩的却不争辩,已经说定的就要言而有信。要论至诚我最至诚,不要你薄幸无情还有谁薄幸无情。难道不知道举头三尺就有神明,忘恩负义的都会担当罪名。海神庙的故事可以凭证。像王魁负桂英。想当初他曾经在神前海誓山盟,后来他负情,终于未能在女人手中逃却生命,自杀身亡的桂英女,最终处死了这个年少书生。
雁儿落过得胜令:双调带过曲。又名《鸿门凯歌》。致争:争气。当罪名:担罪名,承当罪责。