云片东西自在飞,偶然连缀又成衣。商量做雨竟何事,刻画奇峰便忘归。
良田水旱不妨耕,海际成田禾罕生。一夜潮来留剩水,民家辛苦望西成。
野鸟春布谷,阶虫秋络丝。
呶呶空过耳,终不救寒饥。
后乐先忧记饱观,兹楼今始得凭栏。
吐吞五水波涛阔,出纳三光境界宽。
黄帝乐声喧广宙,湘君山影浸晴澜。
江山何独助张说,收拾清晖上笔端。
洚水应垂儆,高穹岂不仁。发陈遵故事,执咎定何人。
岸落溪容改,山摧土色新。伤心问耆旧,谁与吊斯民。
千年鹤表映溪滨,一代鸿文动至尊。
仕路低徊唐老杜,才名合沓汉公孙。
家风不减太丘令,盛事何如通德门。
肯把浮荣衒流俗,欲遗典则到仍昆。
于门为国产英贤,淮海锺灵五百年。
松竹千寻森气节,江湖万顷渺情田。
白头未握封侯印,皂盖犹分刺史天。
俗变农桑皆犊佩,家传恺悌只蒲鞭。
敛容不动吏曹畏,清坐无言上意宣。
田野欢声丰岁里,西山爽气寿杯前。
篱边陶菊千苞折,阶下尧蓂一叶鲜。
香火祝公三入后,却来平地作飞仙。
楼对员山亦壮哉,时凭高处望蓬莱。沧江云起九龙舞,华表月明孤鹤来。
林下茅茨新聚落,水边杨柳小楼台。太平不用筹边策,独倚层栏赋雪梅。
将军山下陈王墓,落日西风秋草繁。断甓千年馀手泽,丰碑十丈满苔痕。
山河不改英雄老,天地难穷忠孝存。酹罢椒浆成伫立,一声去鹤月黄昏。
少林禅伯旧松亭,闻说巢云个个青。一榻秋声风度岭,半空凉影月临扃。
雨花飞处苍龙蛰,贝叶翻时白鹤惊。何日从师游胜境,共餐玉粒驻长龄。