庄周梦胡蝶,胡蝶为庄周。
一体更变易,万事良悠悠。
乃知蓬莱水,复作清浅流。
青门种瓜人,旧日东陵侯。
富贵故如此,营营何所求。
庄周梦见自己化为翩翩起舞的蝴蝶,醒后竟不知道是自己梦中变成蝴蝶呢,还是蝴蝶梦见自己变成庄周。
事物总在不断变化之中,宇宙间万物没有例外。
可知道蓬莱岛周围广邈的海水,也曾经变为清清的细水流。
你看那长安南门边种瓜的老头,他当初就是秦朝的东陵侯。
功名富贵莫不如此,笑看那营营之辈,临死前能带走什么!
胡蝶:今写作“蝴蝶”。“庄周梦蝶”故事出自《庄子·齐物论》。
青门:汉时长安城东门。
故:一本作“固”。营营:往来盘旋的样子。
泾川三百里,若耶羞见之。锦石照碧山,两边白鹭鸶。
佳境千万曲,客行无歇时。上有琴高水,下有陵阳祠。
仙人不见我,明月空相知。问我何事来,卢敖结幽期。
蓬山振雄笔,绣服挥清词。江湖发秀色,草木含荣滋。
置酒送惠连,吾家称白眉。愧无海峤作,敢阙河梁诗。
见尔复几朝,俄然告将离。中流漾彩鹢,列岸丛金羁。
叹息苍梧凤,分栖琼树枝。清晨各飞去,飘落天南垂。
望极落日尽,秋深暝猿悲。寄情与流水,但有长相思。
清夕始澄,孤月出林。繁阴绎绎,今我乍歆。昔者驱车,适彼四野。
求我友生,赠以瑶斝。昔者乘舟,顺彼中流。解我冲牙,以赠同仇。
迢迢南山,崔崔峻峦。暮云群飞,谷风泻湍。阳雁差池,矧彼鹰鹯。
余生不再,余命不双。短襟自寒,朔风摇缸。岁暮薇枯,饥谁与同。
海甸见新草,故园入春心。天涯共萋萋,谁能辨浅深。
寒潮落沙影,晓塔郁曾阴。日南绝征雁,桂水孤归禽。
遥分前渚泪,共湿故人襟。
双泉驾群峰,大科乃泉窦。科比泉高卑,已过十八九。
碧云与紫姑,无乃科麓乎。是为第一峰,斯名岂云诬。
疏雨随风迥,轻寒薄暮归。犹怜数花朵,辛苦驻春辉。
山杏溪桃睡欲昏,表旗邀客过孤村。
杨花不肯随春去,惹住晴风自入门。
灯花何太喜,酒绿正相亲。醉里从为客,诗成觉有神。
兵戈犹在眼,儒术岂谋身。共被微官缚,低头愧野人。
万缕笼烟讶许同,一竿摇漾泖桥风。王郎濯濯如春月,更在龙鳞凤翼中。
骏马黑貂弓,悲歌燕市东。少年尚意气,不数古英雄。
侠骨穷逾壮,冰心老渐空。浮云无定所,舒卷任秋风。