姑射山头冰雪仙,人间一见便丰年。
却应羞死琴台女,不得乃翁分一钱。
无奈春寒老不禁,喜看晴日上窗棂。
群花半露乾坤巧,百刻平分昼夜停。
拄杖有时挑菜甲,桔槔无复问畦丁。
逢春不出何为者,众醉谁知可独醒。
春来何事可相关,拨置书丛得少闲。
洗砚谛观鸜鹆眼,焚香仍拣鹧鸪斑。
花开北陌东阡外,人在朝三暮四间。
俯仰乾坤了无愧,心如枯卉更谁删。
交说纷纷不惮烦,要公小驻北归辕。
三休恐负名亭意,二去吾宁雇子言。
快指柴桑还我里,遥瞻伸虎到君门。
画图史笔俱张大,又得杨家一巨源。
展开阅读全文
君不见五经纷纶井大春,不得已见阴将军。
将军故为设麦饭,推去去不食言非诚。
又不见刘怀慰作齐太守,帘吏籍中自称首。
邦人馈米不肯取,示以麦饭吾所有。
我有郭内一亩田,带经荷耡原有年。
今年麦熟始一饱,久饥客子俱来前。
姓名久与市朝绝,将军薄饭不吾设。
设不强学刘公清,但使儿曹知稼穑。
展开阅读全文
樯乌逐风不停飞,尾燕掠水东复西。
蛮弦金拨窍私语,行富转头声更悲。
扰扰云吹宝鬟绿,新妆半隐朱帘曲。
无限柔情指下生,谁道弹比不如竹。
谷儿指法来帝城,曹供奉传新曲名。
香山居士家有此,何况更闻上声。
路转溪回双橹咽,弹尽胡笳十八拍。
山头日落暮潮平,一带荷花自秋色。
喜得华亭鹤,看承过所宜。
防饥先种稻,忧病预鑽龟。
易惬眠云意,难酬卧锦诗。
不缘过郡谢,步步在相随。
七人庙下立徘徊,相顾闲心几欲摧。
落日堪伤四散去,再来难得一齐来。
万物尽熙熙,郊天礼毕时,
安边文教远,过海赦书迟。
南牧虽无也,东封合有之。
茅堂自歌咏,何必向丹墀。
竹多千亩馀,卖竹济贫儒。
门掩圭峰影,楼添鄠县图。
蜗涎缘栋有,鹤迹入泉无。
终约重来此,相邻卜养愚。