从前相辅皆频出,独在中书十五秋。
太岳汾阴封祀了,这回好共赤松游。
禀命孤且贱,少为病所婴。八岁始读书,四方遂有兵。
童心幸不羁,此去负平生。是月胡入洛,明年天陨星。
夜行登灞陵,惝恍靡所征。云海一翻荡,鱼龙俱不宁。
因浮襄江流,远寄鄱阳城。鄱阳富学徒,诮我戆无营。
谕以诗礼义,勖随宾荐名。舟车更滞留,水陆互阴晴。
晓望怯云阵,夜愁惊鹤声。凄凄指宋郊,浩浩入秦京。
沴气既风散,皇威如日明。方逢粟比金,未识公与卿。
十上不可待,三年竟无成。偶为达者知,扬我于王廷。
素志且不立,青袍徒见萦。昏孱夙自保,静躁本殊形。
始趋甘棠阴,旋遇密人迎。考实绩无取,责能才固轻。
新丰古离宫,宫树锁云扃。中复莅兹邑,往惟曾所经。
缭垣何逶迤,水殿亦峥嵘。夜雨滴金砌,阴风吹玉楹。
官曹虽检率,国步日夷平。命蹇固安分,祸来非有萌。
因逢骇浪飘,几落无辜刑。巍巍登坛臣,独正天柱倾。
悄悄失途子,分将秋草并。百年甘守素,一顾乃拾青。
相逢十月交,众卉飘已零。感旧谅戚戚,问孤恳茕茕。
侍郎文章宗,杰出淮楚灵。掌赋若吹籁,司言如建瓴。
郎中善馀庆,雅韵与琴清。郁郁松带雪,萧萧鸿入冥。
员外真贵儒,弱冠被华缨。月香飘桂实,乳溜滴琼英。
补阙思冲融,巾拂艺亦精。彩蝶戏芳圃,瑞云凝翠屏。
拾遗兴难侔,逸调旷无程。九酝贮弥洁,三花寒转馨。
校书才智雄,举世一娉婷。赌墅鬼神变,属词鸾凤惊。
差肩曳长裾,总辔奉和铃。共赋瑶台雪,同观金谷筝。
倚天方比剑,沈井忽如瓶。神昧不可问,天高莫尔听。
君持玉盘珠,泻我怀袖盈。读罢涕交颐,愿言跻百龄。
黄金鞘里青芦叶,丽若剪成铦且翣。轻冰薄玉状不分,
一尺寒光堪决云。吹毛可试不可触,似有虫搜阙裂文。
淬之几堕前池水,焉知不是蛟龙子。割鸡刺虎皆若空,
愿应君心逐君指。并州难绾竟何人,每成此物如有神。
相悲得成长,同是外家恩。旧业废三亩,弱年成一门。
城开山日早,吏散渚禽喧。东阁谬容止,予心君冀言。
高楼吹玉箫,车马上河桥。岐路自奔隘,壶觞终寂寥。
芳兰生贵里,片玉立清朝。今日台庭望,心遥非地遥。
萝架疏林漏月明,藤轮小凭纳宵清。瓜葫磊砢论庭实,箫管中和辨乐声。
露地及忘炎暑在,秋河先见夜云轻。一身自了从人说,历劫逃虚不近名。
敢云自靖答君亲,兀兀沧桑劫后身。不信前车阵覆辙,未应先觉损天民。
海内依怙王文祖,五经纷纶井大春。正待中流同击楫,相看未分过江人。
旧日交亲原不薄,他生怨悱便何如。人间夭枉兼常痛,肠断丁三数纸书。
丁香亭亭玉雪色,梨花才似过寒食。四月连阴未牡丹,遥帷怅卧兼愁疾。
高柳黄尘百万家,却于萧寺问年华。老怀正觉春迟好,明日来煎谷雨茶。
上方人不到,岚气晓氤氲。鸟道初无路,僧居半是云。
青山空色相,流水悟声闻。扰扰红尘客,畴能为解纷。