结发相与友,不异雷与陈。风波荡萍梗,所历为参辰。
君行初向河南时,轻裘快马悬明珠。光辉五色照行路,悔不相从同曳裾。
遥闻鸿雁声嘹喨,冀得云中尺素书。素书宛见陈重面,我亦扬舲别乡县。
京华为客忽相逢,雕盘绮食谐欢宴。岂知宴集乐未终,风惊木落亲庭空。
讣音一纸泪成血,擗踊袒括何匆匆。我苦辞亲思显扬,只言得禄荣高堂。
潘舆娱侍志所望,墓木己拱情可伤。祭之列鼎陈簠簋,不似生前欢菽水。
更有暌离行役时,去住存殁无能知。君今得遇升平日,忠孝兼全两无失。
三年再上青云路,万口称扬声籍籍。脱却麻衣换锦衣,千军骏马如翚飞。
但看苍苍佩印绶,与君同向江西归。
雨馀庭下紫薇芳,帘幕风清发早凉。细叶密攒红縠皱,纤枝交曳彩霞长。
清都旧许分星号,西掖曾容对省郎。怅望日边承露掌,何时相与照秋光。
邂逅旧惭无半面,追随今恨只三旬。高才锋颖凌长剑,和气舒迟压九春。
百里莫言犹偪仄,三年亦可薄经纶。古丹应有遗方在,好使灵功被此民。
栽松累石状孱颜,万仞形容数尺间。会得秋毫非至细,可能留意羡他山。
朝漕百舟金,暮漕百舟粟。
一岁漕几舟,京师犹不足。
此河百馀年,此舟日往复。
自从有河来,宜积万千屋。
如何尚虚乏,仅若填空谷。
岁或数未登,飞传日逼促。
嗷嗷众兵食,已忧不相属。
东南虽奠安,亦宜少储蓄。
奈何尽取之,曾不留斗斛。
秦汉都关中,厥田号衍沃。
二渠如肥膏,凶年亦生谷。
公私富囷仓,何必收珠玉。
因以转实边,边兵皆饱腹。
不闻漕汴渠,尾尾舟衔轴。
关中地故存,存渠失淘斸。
或能寻旧源,鸠工凿其陆。
少缓东南民,俾之具饘粥。
兹岂少利哉,可为天下福。
树头啼鸟唤眠觉,无数柳绵飞入袍。
乱花绕屋水光动,碧虹漏窗春日高。
乳雀趁飞玉蛱蝶,娇鸦啄落金樱桃。
倚栏正欲破閒闷,听得酒声鸣小槽。
草深树密不见溪,但闻地底溪声回。
忽从山口渡流水,始知此溪山北来。
秋影落西湖,渌波净如眼。
摇船入芰荷,船里清香满。
花深不见人,但听歌声远。
还从过船处,折倒青荷伞。
为采秋芳多,不觉飞霞晚。
回船未到堤,更引金莲盏。
芦叶萧萧江上秋,鲥鱼清酒解消忧。
云才散后月当浦,潮欲来时风满楼。
好景未应输白鹭,飞尘终不到扁舟。
晚来天卷苍霞尽,万顷玻璃烂不收。
小屏飞鹭雪褵褷,窗影初摇晚竹枝。
独倚枕函无一事,无何乡里觉来时。