梅爱山傍水际栽,非因弱柳近章台。
重重叶叶花依旧,岁岁年年客又来。
人间久厌雨,最快是初晴。
骤见碧林影,喜闻归雁声。
乾坤一苏醒,耳目两聪明。
寄语浮云意,休来污太清。
淮甸西头寻禹迹,维州硖石见辀暾。石从厚地分双壁,峰合遥天注一门。
洞泊雨添波浪涌,川陂云接树林昏。会脩故垒防津要,不使奸雄事并吞。
独倚天平望八荒,白云泉上每徬徨。双崖
霸国江山天下壮,兴王人物向来稀。花馀吴苑迷仙仗,柳拂陈宫见舞衣。
北府驻兵犹昨日,中原杂虏几斜晖。自南混北归真主,六代空惭事业微。
楼头旗影落天涯,极目平原欲暮鸦。荇带自萦漳水曲,柳条虚拂御河斜。
百年庐井无遗俗,四海车书又一家。诸将却趋幽蓟戍,秋风金鼓杂鸣笳。
获鹿城西第五陉,土门岌嶪倚青冥。秦皇何可塞行路,汉将偏宜出胜兵。
地势雄高临赵魏,民风豪侠带幽并。鹿泉一曲如流玉,为坐苔矶自濯缨。
东方千里遭旱蝗,嗷嗷赤子何仓忙。使君适来守高密,快意岂复如钱塘。
钱唐绝胜高密好,却背烟花行野草。雕鞍不稳画船安,脱粟易饥香稻饱。
繁华回首得萧条,膏泽如流堪沃焦。吾民无忧使君乐,乐意超然谁最超。
超然台高北城上,使君与民同登望。民爱使君如父母,千载牲醪不能忘。
昔我读公文,今我登公台。台前风景发人兴,再拜公像还低佪。
西瞻穆陵关,东俯琅琊岛。勃海汪洋碣石孤,常山嵚崟马耳小。
潍淄流水更悠悠,叹息前人都巳休。唯有卢遨挟仙侣,至今来往卢峰游。
因招羡门子,便约安期辈。嵯峨切云冠,缥缈凌风佩。
纷然为我集台端,白日连空旌节寒。紫霞深杯和石髓,如瓜大枣行金盘。
就中一翁称地主,调笑群仙迭歌舞。玉壶天开俄项间,碧桃春融千万古。
我幸承清宴,妙诀从此传。会使日轮生月窟,神明无处不超然。
世故熏人易变初,谁能变处即如如。
相看有道遽难说,且可还家深读书。
修竹盈门,寒泉迸石。
此老何为,居之终日。
泉知说法,竹亦能禅。
洞山五位,临济三玄。