斜光月映纱窗小,美荫云连翠竹高。花露染成香地暖,隔帘轻吹晚骚骚。
林间才定起,洗钵出门行。童子亦知善,设斋非爱名。
说经酬饭价,回施合凡情。果腹便归去,寒山万木平。
十字红云路,千门霁雪天。人多怀少日,我亦爱新年。
读书聊三友,流觞过二泉。梅花倚岩户,一笑是因缘。
初冬未见一片雪,先见梅开傍花庵。
可是东君留厚间,早传消息到江南。
极目平芜阔,关河势莽苍。云阴衔日黯,山气接天黄。
野角寒逾恻,边风晚更狂。难胜征戍怨,何况在沙场。
东山一何高,他山不足论。其间有玖石,乃是世人珍。
时与我数友,登高看嶙峋。悠然叹黄鹄,飞及下山云。
我友今年归,寂绝车马尘。问言家何许,正与此山邻。
想为携蜡屐,自往穷朝昕。斯游孰可陪,有意徒殷勤。
门前一溪水,清彻多游鳞。安得尺素书,问讯情所亲。
四时且终穷,明日是青春。便作隔岁别,感怀意未伸。
郊原共游地,我独行逡巡。重来望东山,晤语焉可闻。
浮萍潆曲小桥边,似荷钱,似花钿。秋艇宜人、一路棹添烟。
三径高情来访菊,无事尔,此身前。
新生野水碧涓涓,跃鱼渊,钓丝牵。疏柳依依、坡岸弄轻妍。
日落残霞分夜影,钟断处,塔铃传。
不雨忧农事,雨多还望晴。亚窗斜日漏,高树晚霞生。
一水白连野,数峰青过城。明朝思出郭,看稻听残莺。
野望无山色,长天一抹清。
陌树齐如画,其下有人行。
江城垂柳一枝枝。别君时。日迟迟。不道东风,又是隔年期。
雾鬓云鬟憔悴损,除镜子,没人知。
小楼花发故人非。送斜晖。信音稀。有恨无言明月,上罗帏。
金鸭香残鸳袖冷,刚许道,莫相思。