赵壹能为赋,邹阳解献书。何惜西江水,不救辙中鱼。
小驻人间七十秋,沧桑几度不关愁。到来咫尺蓬瀛路,万里沧波一叶舟。
黯黯浮云夕照开,间身纵目上高台。自南鸿雁随春去,直北星辰入望来。
京邸可容方朔诞,临邛谁爱马卿才。相期共采名山药,云卧铜官漫遣回。
边树正参差,新莺复陆离。娇非胡俗变,啼是汉音移。绣羽花间覆,繁声风外吹。人言曾不辨,鸟语却相知。出谷情何寄,迁乔义取斯。今朝乡陌伴,几处坐高枝。
崎岖鸟道开烟萝,长松偃蹇声荡摩。白龙怒吼挂绝壁,苍兕离立迎清波。
枯筇拄破青苔色,雷雨收功神敛迹。穷源不得空归来,掬雪抟珠三太息。
洞庭白波如雪山,九月颠风初作寒。
乾坤荡活漫无际,岳阳楼中方好看。
居人习惯占天色,短艇高樯绝行迹。
一点君山乍有无,鱼龙作坏三闾宅。
楼上观湖壮思生,巴陵酒熟香出瓶。
倾壶快饮为君尽,醉杀谪仙诗始成。
二年持节临荆部,扁舟此地常来去。
今日凭高觉胆惊,归欢莫与风涛过。
自怜滚滚抗尘容,深入云山得梵宫。拂榻欲为庄叟梦,披襟聊挹楚王风。
条松老干森森直,古麓寒泉脉脉通。衲子久能严戒律,炉香深炷掩房栊。
宦海已倦游,言归谢华膴。投簪返故园,经营成别墅。
依冈构丘壑,高低辟花圃。涉趣有余欢,亭轩便容与。
林野娱清旷,看云倚杖拄。虑澹轻外萦,山居胜绾组。
往时牧巴中,廉能用勤补。兹脱世网羁,恬适情无岨。
我钦芝林翁,肥遁完出处。游赏戾息园,佳景凭挹抒。
培植缅旧德,慈孙能述祖。进退获居安,结庐爰得所。
高柳青浮积水涯,轻阴漠漠带初霞。曾藏人海仕如隐,频款禅房心出家。
旧雨欢场鸿印合,春风香径燕飞斜。一尊更尽情难别,为有此君共此花。
一声鶗鴃又春休,风簸榆钱满地流。
燕子不积压花落尽,等闲飞过柳连楼。