颜驷老为郎,三世终不遇。奉春脱挽辂,暂见若平素。
功名岂不佳,用舍真有数。况逢尧舜朝,士多无著处。
赫赫金门开,燕子皆鹓鹭。天颜若春温,战栗心恐怖。
奏事幸无他,求福安敢预。李侯衡湘来,朝谒苦未屡。
入对明光宫,爽气回天顾。立持使者节,褒语宣朝路。
自结明主知,千载实旦暮。富贵在子耳,江南那久住。
努力加饭餐,稳上青云去。
依依涉野水,渺渺渡秋阴。短褐北风急,布帆南斗深。
行酬丈夫愿,乃见故人心。莫作长回首,因风惠好音。
长忆浣花宅,醉君双玉瓶。春风吹白发,山雨隔青灯。
卧病从无客,居閒欲似僧。何时溪上路,倚杖看鱼罾。
茶具酒壶从两童,入山慎莫作匆匆。雪消新水鸭头绿,沙暖小桃猩血红。
吾意生人行乐耳,只今杯酒与君同。依依蓝玉亭前路,他日重来忆远公。
金陵从古帝王州,漕运君今事胜游。丹凤有台春树老,乌衣无国夕阳收。
潮声挟雨翻蛟室,山气浮云结蜃楼。白发高堂日相待,早回兰桡莫淹留。
采莲复采莲,莲生隔江水。不愁无舟楫,但愁波浪起。
采莲复采莲,水深不得归。儿饥须母哺,当令阿谁饴?
群山万壑引长风。透林皋、晓日玲珑。楼外绿阴深,凭栏指点偏东。
浑河水、一线如虹。清凉极,满谷幽禽嘹唳,翠霭溟濛。
任海天寥阔,飞跃有无中。云容。看白衣苍狗,无心出、变化虚空。
细草络危岩,岩花秀妩日承红。清风阁,高淩霄汉。
列岫如童。待何年归去,泉石各疏慵。
认濛濛、万竿修竹,绿烟一片清冷。楚天不问云深浅,日暮凄其风劲。
吹不定。望不尽、满川秋水寒光迥。露澄烟暝。更无数青山,无边青霭,天际远峰映。
伤心更,写出苍梧旧景。美人芳草谁省。千梢万叶矜当世,闲了鸥波小艇。
尘梦醒。剩两岸、娟娟瘦玉摇江影。神游目骋。算只有南楼,老人画法,千古妙相并。
叠叠银涛翻雪浪。黯黯冷云飞涨。垂藤古木,石壁高无量。
望蓬莱,三山远,长风荡。日月双丸小,来复往。天地渺无涯,窈空旷。
忽有仙舟,一叶乘波放。看鬓眉纤,霞裾敞。满盘花果,玉瓶贮,蒲桃酿。
是广寒宫,霓裳舞,月中样。白兔守筠笼,随竹舫。猿子采蟠桃,亲呈上。