陨叶鸟不顾,枯茎虫莫吟。
野荒田已获,江暗夕多阴。
夜语闻山雨,无眠听楚砧。
敝裘还补绽,披拂动归心。
偶上千峰榭,遥思六客堂。前时赋诗处,烟水路茫茫。
偶上千峰榭,遥思八阵台。去年重午日,僚友共衔杯。
行天莫乘龙,行地莫乘马。
龙马各有待,牵连一时假。
至人运独照,八表周神化。
结交当结心,势利徒夸咤。
兔丝倚乔松,缠绵不相舍。
秋风飞严霜,荣枯何所藉。
富贵人所慕,贫贱人所鄙。
妻嫂薄苏秦,人事古如此。
游子归去来,劳生良可耻。
诏书京辅起沉沦,岁贡仍居第一人。
不愧得官名暂屈,自夸对策语深淳。
读书饱足终无厌,従宦奔驰自此新。
我去淮阳今不久,邻邦时得问音尘。
百年春梦去悠悠,不复吹箫向此留。
野草自花还自落,鸣禽相乳亦相酬。
旧蹊(xī)埋没开新径,朱户欹(qī)斜见画楼。
欲把一杯无伴侣,眼看兴废使人愁。
一觉睡醒虽短暂梦中却仿佛已过百年,只可以自己没有神仙道术可以留在梦境之中。
野草花开花落,鸣鸠仍相乳相酬。
旧时的小路已被杂草掩盖只能另辟小径,朱红色大门歪歪斜斜隐约可见其后的雕廊画楼。
想要痛饮一杯只憾无人对饮,只能看着眼前的颓败景象感叹物是人非,心中一时愁绪难平。
午枕:即午睡。
鸣禽:为雀形目鸟类,种类繁多。鸣禽善于鸣叫。
蹊:小路。敧斜:歪斜不正。
灵根产自岭云深,高馆何因得共寻。茎有数岐唯一本,花皆纯洁验同心。
七弦每为王香操,九畹曾劳楚泽吟。若遇昔人应叹绝,玉枝连理在于今。
天上修文帝阙深,人间琴瑟不成音。素车白马来何事,大节宏纲力自任。
同穴有期归下土,双栖无梦到高林。生前未识郎君面,不隔幽明是此心。
赤堇山裂流金精,万夫斫尽罗浮薪,南方帝子驱丙丁。
洪炉如山飞烈火,千佛乘莲火中坐。浮图八层层八门,佛身摺动衣裳痕。
当时出冶立汉殿,汉主雄心割南甸。后宫争出礼白毫,八百如花罗四面。
面上东隅纪铸时,龙文龟画光陆离。土人读之半不识,字底千年藓花碧。
古道夕阳平,衔西送客程。客程无止息,明月复东迎。