老绿阴森锁昼寒,儿孙延裔不知年。欲归顿失来时路,一似高风暗雨天。
平乐灯宵闹如沸,灯火烘春笑声内。盒奁来往斗芳邻,手帕绸缪通姊妹。
东家西家百络盛,妆殽钉核春满檠。豹胎间挟鳇冰脆,乌揽分搀椰玉生。
不论多同较奇有,品里输无例陪酒。呈丝逞竹会心欢,褒钞裨金走情友。
閧堂一月自春风,酒香人语百花中。一般桃李三千户,亦有愁人隔墙住。
阿娘心悸夜不眠,起来顾女如雉悬。
肉寒气绝强求艾,引息微微吹碧烟。
夺鬼为人假天手,天亦怜渠能过厚。
怕教此义世无知,不使其人世无有。
夫妻未媾本何私,分在名存白日知。
何如死向白日下,千载分明心不欺。
今载聊因阿娘活,枯木暂回根已拨。
将心化石立郎茔,表是郎妻刻妾名。
墙根野菊自烂漫,新黄琐碎无人怜。幽芳不扬抱隐德,僻地萧条宜养贤。
聊因杯酒少慰藉,三嗅三叹秋风前。
秋榜群贤起各经,裒然吾子得荣登。科场夫岂真娄学,尺度聊存应世能。
千里计阶须劝驾,几年俗债了寒灯。家庭此外饶谁语,向上工夫更几层。
山林我极劳千虑,宦海谁能着万牛。自古更无陶靖节,而今须□白江州。
寻常此日才多病,八十他年更几秋。俯仰乾坤无一语,道人乘月坐江楼。
京洛贵游子,结驷康庄衢。前麾拥楚舞,后骖杂吴歈。
结交尽侯门,意气陵上都。玉食豺虎侧,闇者适所趋。
宁知穷巷士,仄仄顿空庐。冬裘不掩胫,夕粟无斗储。
阨抑曷足悲,主者顾乘除。神奇化臭腐,荣盛可久居。
子云草玄地,千载名不渝。
花木精神面面全,谁将好景作南园。
栗留枝上春风思,鶗鴃声中晓屐痕。
檐外梅礬兄及弟,槛前竹鹤子生孙。
我今犹是数旬客,遇意忺时即打门。
葛衣沾汗功虽健,纸扇摇风力甚卑。苦热恨无行脚处,
微凉喜到立秋时。竹轩静看蜘蛛挂,莎径闲听蟋蟀移。
天外有山归即是,岂同游子暮何之。
政闻左辖振条纲,忽寄书来喜欲狂。字向池边添妙法,医从肘后验仙方。
十年契阔情如旧,两地相思意不忘。会面湖藩须有日,片帆行拟下沅湘。