租犊耕荞地,呼船取荻薪。
苍头供井臼,赤脚解缝纫。
僧乞铭师塔,巫邀赛土神。
心常厌多事,谢病又经旬。
二月莺花满阆中,城南搔首立衰翁。
数茎白发愁无那,万顷苍池事已空。
陂复岂惟民食足,渠成终助霸图雄。
眼前碌碌谁知此,漫走丛祠乞岁丰。
南亩勤菑获,西成谨盖藏。
种荞乘霁日,斫荻待微霜。
溪碓新舂白,山厨野蔌香。
何须北窗卧,始得傲羲皇。
吴农耕泽泽,吴牛耳湿湿。
农功何崇崇,农事常汲汲。
冬休筑陂防,丁壮皆云集。
春耕人在野,农具已山立。
房栊鸣机杼,烟雨暗蓑笠。
尺薪仰有取,断履俛有拾。
洪水昔滔天,得禹民乃粒。
食不知所从,汝悔将何及?孩提同一初,勤惰在所习。
周公有遗训,请视七月什。
先生经旬甑生麈,藜羹不污白毛巾。
鲁连敢谓天下士,摩诘要是山中人。
溪从滩瘦愈刻厉,山自木落增嶙峋。
云重惟愁雪欲作,梅花忽报一枝春。
湖曲有隐者,时时容叩门。
人如钓渭叟,地似避秦村。
笑语嚣麈远,衣冠古制存。
山寒归路晚,相与尽瓢樽。
红桥梅市晓山横,白塔樊江春水生。
花气袭人知骤暖,鹊声穿树喜新晴。
坊场酒贱贫犹醉,原野泥深老亦耕。
最喜先期官赋(fù)足,经年无吏叩柴荆(jīng)。
红桥梅市远处山峦重叠,樊江春水潺潺。
花香扑人,便知天气暖和了;天气晴和,喜鹤的叫声透过树林传出来。
坊场浊酒浅酌难以让人酒醉,农忙时节山林田间农人都在忙着忙耕种。
最使人开心的莫过于赋税交齐,整年都不会有小吏来催租。
坊场:指官设之专卖场。泥,原作“年”,据钱仲联校注本改。
官赋:犹言官课,公家所征之税。荆,原作“门”,据钱仲联校注本改。此诗押八庚韵,作“门”显非。
当年紫马去长安,岂谓风尘早挂冠。丛桂长谣明月夜,据梧清枕白云寒。
共思河朔诸贤饮,还问平原十日驩。我醉欲为歌伏枥,恐令如意碎琅玕。
娇女好姿首,不为他人媚。阿母手簪花,花掷弃之地。
作女任汝骄,作妇恐不易。
清世何缘有避雠,为贪山色秣陵游。间从方外称司马,懒向田间诧故侯。
王谢风流杯底出,秦淮烟月画中收。官衙不少如渑酒,君但来过缓客愁。