花月经行太主园,身曾仕汉不乘轩。装赍悉与爰丝饮,肝胆唯同剧孟言。
紫丝步障奏云璈,白玉深杯夜月高。一宿千金三妇艳,九衢驷马五陵豪。
长夜白头吟,新丝理故琴。
莫将一日意,误结百年心。
将进酒,舞赵妇。歌吴娘,糟床嘈嘈落红雨,鲙刀聂聂飞琼霜。
金头鸡,银尾羊,主人举案劝客尝。孟公君卿坐满堂,高谈大辩洪钟撞。
金千重,玉千扛,不得收拾归黄肠,劝君秉烛饮此觞。
君不见东家牙筹未脱手,夜半妻啼不起床,悔不日饮十千场。
杨白花飞愁杀人,美人如华不胜春。
锦鞯驮起双凤缕,黄门挟飞五花云。
白日雷霆夹城道,乐游园里春正好。
就中小姊最娇强,雌雄双飞观者恼。
瑶池斗草碧云移,草青草歇春不知。
黄裙有恨随春水,椒房青蝇何处起。
君不见翠羽飕飕帐一空,东方蝃蝀缠紫宫。
君不见陈孟公,一生爱酒称豪雄。君不见扬子云,三世执戟徒工文。
得失如今两何有,劝君相逢且相寿。试看六印尽垂腰,何似一卮长在手。
莫惜黄金醉青春,几人不饮身亦贫。酒中有趣世不识,但好富贵亡其真。
便须吐车茵,莫畏丞相嗔。桃花满溪口,笑杀醒游人。
丝绳玉缸酿初熟,摇荡春光若波绿。前无御史可尽欢,倒著锦袍舞鸊鹆。
爱妾已去曲池平,此时欲饮焉能倾。地下应无酒垆处,何苦寂寞孤平生。
一杯一曲,我歌君续。明月自来,不须秉烛。五岳既远,三山亦空。
欲求神仙,在杯酒中。
寂寞复寂寞,秋风吹罗幕。
玉阶有微霜,桂树花已落。
昔为卷衣女,承欢在瑶阁。
弃鱼感泪多,当熊惭力弱。
宁知色易老,难求黄金药。
宫深去天远,忧思将何托?君恩非不深,妾命自轻保微躯
愿有报,和亲死沙漠。
良人不愿封侯印,虎符远发当番阵。
几夜春闺恶梦多,竟得将军军覆信。
身没犹存旧战衣,东家火伴为收归。
妾生不识边庭路,寻骨何由到武威。
纸幡剪得招魂去,只向当时送行处。
江头横吹悲,北客休南去。
闻道武昌门,愁人无别树。
华亭楼头日初堕,紫衣催上宫门锁。
大家今夕燕西园,高爇银盘百枝火。
海棠欲睡不得成,红妆照见殊分明。
满庭紫焰作春雾,不知有月空中行。
新谱《霓裳》试初按,内使频呼烧烛换。
知更宫女报铜签,歌舞休催夜方半。
共言醉饮终此宵,明日且免群臣朝。
只忧风露渐欲冷,妃子衣薄愁成娇。
琵琶羯鼓相追续,白日君心欢不足。
此时何暇化光明,去照逃亡小家屋。
姑苏台上长夜歌,江都宫里飞萤多。
一般行乐未知极,烽火忽至将如何。
可怜蜀道归来客,南内凄凉头尽白。
孤灯不照返魂人,梧桐夜雨秋萧瑟。