我有折角牛,放在前山麓。山瘦石棱棱,岁月老觳觫。
掺掺过百指,仰此种田谷。短笛卧斜阳,我饭何时足。
静景须教静者寻,清狂何必在山阴。蜂穿窗纸尘侵砚,
鸟斗庭花露滴琴。莫笑乱离方解印,犹胜颠蹶未抽簪。
筑金总得非名士,况是无人解筑金。
斗酒兴不浅,南游几日回。担囊无俗物,访古及吴台。
腰下延陵剑,手中张翰杯。若逢梅福问,相与上天台。
一水萦银练,乱山攒剑锋。谁家孤屿火,落日古城钟。
衰病易为感,韶华何处逢。平生慕幽寂,对此太愁浓。
客舍春归不待余,薰风相款竟何如。绵蛮到处莺求友,来去无时燕卜居。
日色渐长堪晒药,衙门多暇惯抄书。故人千里应相忆,试向河头觅鲤鱼。
向来携酒共追攀,此日看云独未还。不见山中人半载,
依然松下屋三间。峰攒仙境丹霞上,水绕渔矶绿玉湾。
却望夏洋怀二妙,满崖霜树晓斑斑。
衰鬓辞馀秩,秋风入故园。结茅成暖室,汲井及清源。
邻里桑麻接,儿童笑语喧。终朝非役役,聊寄远人言。
朔土秋气高,日夕来凉幰。
鸿雁已南乡,游子寒无衣。
履霜戒坚冰,几者动之微。
所以漆室女,浩叹忧园葵。
烨烨阶下兰,一夕遽变衰。
愁来谁与语,有酒聊自挥。
故乡岂不怀,我行尚迟迟。
百年同适客,何事主叹悲。
我昔在田野,东阡与南陌。
时有素心人,浊酒聊共适。
既醉各归卧,不如牛羊夕。
醒来视西牖,残月在窗隙。
宁知衰莫年,乃复困行役。
天公如佚老,言归遂耕绩。
击壤乐余年,箪瓢敢求益。
琴斋高致有真风,山合延宾未折中。
来问死生非碌碌,为谈庄老肯匆匆。
喜今可与君还往,惜昨曾留客许同。
处士或将方寸比,斯人为不殢焦桐。