能作山川远势,白头惟有郭熙。欲写李成骤雨,惜无六幅鹅溪。
门前山树插云青,雨足山前稻水平。
桑柘半空蚕事了,绿阴深处啭残莺。
绣户香风暖。
纱窗曙色新。
宫花争笑日。
池草暗生春。
绿树闻歌鸟。
青楼见舞人。
昭阳桃李月。
罗绮自相亲。
瑟瑟江上风,密密山前雨。风雨莫少停,留得郎舟住。
苍颉史籀世既远,斯冰徐张犹善书。国朝杰出吴与赵,俗工纷纷讹鲁鱼。
如锥画沙钗折股,会稽峄山化黄土。尚幸新泉丹井存,更有吴兴能复古。
鸿都石经劫火焚,蓬莱翻刻亦飞尘。二碑屹立颍昌里,字画犹为人所珍。
青城山樵虞阁老,书法中郎名誉早。萧吴杨杜号升堂,昆吾金刀刻刚卯。
华亭李扩心好奇,凡将尉律幼所师。商盘周鼓秦汉石,临摸扫秃千毛锥。
朅来相见娄江沚,铁崖铁限亲曾履。富儿金多招不行,门外求书日成市。
慈亲倚闾思告归,归去匆匆仍索诗。嗟予潦倒丘壑里,迟子铭功书鼎彝。
执手怆然气若丝,艰难此际忍相违。慈颜尚可重逢否?不敢回头恐泪垂。
千里河烟直,青槐夹岸长。天涯同此路,人语各殊方。
草市迎江货,津桥税海商。回看故宫柳,憔悴不成行。
白发初为吏,有惭年少郎。自知身上拙,不称世间忙。
秋雨悬墙绿,暮山宫树黄。同官若容许,长借老僧房。
万里发辽阳,处处问家乡。回车不淹辙,雨雪满衣裳。
行见日月疾,坐思道路长。但令不征戍,暗镜生重光。
此地本无竹,远从山寺移。经年求养法,隔日记浇时。
嫩绿卷新叶,残黄收故枝。色经寒不动,声与静相宜。
爱护出常数,稀稠看自知。贫来缘未有,客散独行迟。