青松出乔木,遥望十里阴。少年不结友,岁暮怀同襟。
同襟问为谁,定山携一琴。悠然一鼓之,不辩古与今。
在昔经江东,多士予所钦。论交一觞酒,惟我与子斟。
岂意千载下,复此闻韶音。我病不出户,何时还盍簪。
茫茫宇宙内,与此契其深。
朝来何处得庖鲜,白日村边响夜舷。布被蒙头呼不起,真成至日闭关眠。
拨闷无人致酒瓶,哦诗灯下一郎清。夜深笑拍胡床语,忽乱阶前落叶声。
江流夹束午风桑,城郭归来禄步舟。惆怅碧桃歌舞散,黄茅烟里一
西风中夜起,天地始肃清。白雁霜前意,玄蝉露下声。
幽人亦何事,版筑初经营。何时登此阁,坐望罗浮征。
陨叶鸟不顾,枯茎虫莫吟。
野荒田已获,江暗夕多阴。
夜语闻山雨,无眠听楚砧。
敝裘还补绽,披拂动归心。
洮河之石利剑矛,磨刀日解十二牛。
千年虏地困沙砾,一日见宝来中州。
黄子文章妙天下,独有八马森幢旒。
平生笔墨万金值,奇煤利翰盈箧收。
诗持此研参案几,风澜近手寒生秋。
抱持投我弃不惜,副以清诗帛加璧。
明窗试墨吐秀润,端溪歙州无此色。
野人斋房无玩好,惭愧衣冠陈裸国。
晁侯碧海为文词,盘薄万顷澄清漪。
新篇来如彻札箭,劲笔更似划沙锥。
知君自足报苍璧,愧我空赋琼瑰诗。
萧条林下寺,客至解尘鞍。
雨过月逾白,夜深秋向寒。
老僧无俗累,爱客故盘桓。
之子静相对,松风清石栏。
驱马春山去,山蹊绕涧斜。
浅清沙岸水,疏瘦石岩花。
放荡从生事,殷勤向物华。
依微听鸡犬,深柳映人家。
须知庖手有真如,合遣轮人笑读书。
拥褐蒲团深闭目,老人于此有工夫。