十里兼军走重营,弓刀中夜向灯鸣。云横杀气山围合,舰涌惊涛水阵成。
取势昆仑知不战,先人呼吸已无兵。风云帐下占成算,俎豆军前慰老生。
庵依兜率寺,小憩俗心灰。竹密暑不到,窗虚风自来。
山昏飞鹤下,磬断定僧回。拂拭残碑看,年深厚绿苔。
麂眼篱边,蛩声阶畔,又见凤仙开矣。寻遍露丛轻摘,碎捣金盆,染成霞腻。
似唾绒点点,早一夜、春生纤指。惹檀郎、时泥人看,惊笑是弹红泪。
七夕星期又是。乞巧筵前,女伴穿针偷比。更较唇间脂晕,臂上砂痕,一般妍媚。
怕猩红易褪,遮莫向、银塘频洗。试瑶琴、月底携来,弹作落花流水。
锦席秋轩流客觞,阶除迟菊恋年芳。
翠条苒苒初经雨,青蕊娟娟欲候霜。
幸为分回供阒寂,空然别去梦寒香。
小车如觅东溪路,古屋疏篱是醉乡。
兰玉森森天下奇,灵椿犹自长新枝。
从来老蚌珠生晚,岂是长庚梦到迟。
标格银蟾光皎洁,精神秋水碧涟漪。
玉皇案吏家声近,伫看追踪入凤池。
忆公泪悬河,九地无处泻。
想公骑赤龙,请命苍梧野。
世人醉生死,翻笑独醒者。
焉知千载英,精爽皎不夜。
义士无废兴,时运有代谢。
念昔丧乱初,公骑使君马。
奋袂起勤王,忼慨泪盈把。
须臾三万众,如自九天下。
灯棋书檄交,笑语杂悲咤。
捧土障洪河,一绳维大厦。
至哉朝宗性,百折终不舍。
身北冠自南,血碧心肯化。
颜钩凛忠劲,杜诗蔚骚雅。
晋阳骨肉冤,东市刀兵解。
精诚揭天日,气魄动夷夏。
丈夫如此何,一死尤足怕。
田横老宾客,白发馀息假。
有时梦岩电,意悟当飘洒。
非无中丞传,杀青自谁写。
魂归哀江南,千秋俎乡社。
早是莺儿时候,见莲花儿出水,瓣瓣风流。心儿欲火畏红榴,鼻儿酸涕过梅豆。
门儿重掩,帘儿半钩。人儿不见,病儿怎瘳?扇儿折叠眉儿皱。
玉簇云开雪作团,轻盈冷艳不胜寒。王孙蹴鞠归来晚,犹爱冰姿镜里看。
足蹴黄河岸,首顶黄河天。黄风拂怀袖,飘飘直欲仙。
水奔来天上,帆移去日边。心与水同远,目共帆俱悬。
朝随奔水流,昼至锡山巅。午逐片帆去,暮泊太湖湄。
入门视诸儿,笑靥益丰妍。嘈嘈竟问询,依依左右牵。
升堂拜老父,矍铄一如前。喜极忘所以,转作啼涟涟。
长幼错杂坐,交口庆团圆。为言水土服,为言主人贤。
风沙虽云恶,兴居殊晏然。闻言轻相视,一室尽欢颜。
方期得小聚,讵意空缠绵。骇浪扑我面,惊涛击我肩。
不见家与人,独立黄河沿。
早是垒灯儿时节。见燕儿做垒,对对欹斜。榆钱儿买不得春风夜,杨花儿故意飞残雪。
门儿重掩,灯儿半灭。人儿不见,病儿怎说?腰儿掩过裙儿摺。