孤城高柳晓鸣鸦,风帘半钩清露华。九峰聚翠宿危槛,
一夜孤光悬冷沙。出岸远晖帆欲落,入谿寒影雁差斜。
杜陵归去春应早,莫厌青山谢脁家。
忆昔岁丙寅,束书从吾翁。驱车服岭南,弭节湟江东。
湟江地僻左,穷年少过从。邂逅倾盖友,一笑蛮烟空。
秋水泛孤艇,春郊支短筇。琴书适有馀,酬唱写不供。
岂惟吾曹欢,固足愉亲容。日月遽如许,于今再星终。
中间亦会面,别去复转蓬。归来洞庭野,乃此相迎逢。
回首叹风树,欲语悲填胸。爱君坚忍姿,凛凛霜后松。
徐公真有常,意味与曩同。而我学不进,长大加愚蠢。
幸蒙故人惠,苦语相磨砻。梅霖涨宿潦,行李何匆匆。
自云洞庭乐,远胜千户封。将儿更抱孙,綵衣映谖丛。
搜奇萃图刻,考古罗彝钟。知君颇挟此,讵信诗能穷。
同里有佳人,抱独环堵中。未妨閒暇日,更共讨论功。
它时有新得,为寄冥飞鸿。
白纶巾下发如丝,静倚枫根坐钓矶。中妇桑村挑叶去,
小儿沙市买蓑归。雨来莼菜流船滑,春后鲈鱼坠钓肥。
西塞山前终日客,隔波相羡尽依依。
道貌深衣各俨然,德星百里聚多贤。剧悲白鹿谈经侣,已近苍鹅出地年。
一传是非留党锢,千秋涕泪付遗编。水居曾见重摹本,同守清芬镇二泉。
珍片翠。诗龛故事堪记。朱研露滴自髫年,舐毫万纸。
著书日月冷槐厅,白头还伴清秘。
话坛坫,亲棐几。石交几许盟缔。烟林一角小西涯,甃荒旧里。
半圭墨沁手摩挲,紫云余晕犹腻。
玉堂梦影叹逝水。想风流、前辈追拟。更有铁函心在,向区区、耐著名山身世。
谁识铅痕蟾蜍洗。
最怜皇孙衣如鹑,尝笑参谋衾似铁。
我今短褐秃无尾,穷年絮被还百结。
勗清只饮洛口水,祁寒欲避西山雪。
奈何童婢生菜颜,鸡肋相将伴头屑。
小儿窥见已么麽,自言身是西州杰。
青天白日用意深,浮云薄务生愁绝。
一夕饮水成内热,抱璞出门望而却步折节。
余光箭牖惊客眠,唤作非填写应泣血。
尾劄泥涂贱此笛,手提鸡肋峦虚名。
芦花伴我头俱白,山色迎秋意转清。
沙软马留金褭印,雁归滩列水犀兵。
尚能趁得黄花酒,听取东篱笑语声。
行乐江郊外,追凉山寺中。静阴生晚绿,寂虑延清风。
运塞地维窄,气苏天宇空。何人识幽抱,目送冥冥鸿。
百尺滩头一访君,碧云秋霭正纷纷。故人已叹晨星少,此会翻成落叶分。
远树孤城江上闭,晴空疏雁醉中闻。也知西去宁亲日,还有相思寄断云。
昆陵烟树晚依依,短径行寻到夕晖。吟舍空馀秋草没,故园时见野禽飞。
晋宫词笔应谁继,圣代才名似子稀。此日怀君何处写,临风惟有一沾衣。