田家无所求,所求在衣食;
丈夫事耕稼,妇女攻纺绩,
侵晨荷锄出,暮夜不遑息。
饱暖匪天降,赖尔筋与力。
租税所从来,官府宜爱惜。
如何恣刻剥,渗漉尽涓滴。
怪当休明时,狼藉多盗贼。
岂无仁义矛,可以弥锋镝。
安得廉循吏,与国共欣戚,
清心罢苞苴,养民瘳国脉。
云影曚昽日洒晖,金湖西畔晚阴微。渔舟缭绕青山去,枫叶追随白鸟飞。
摩诘家风非世有,渊明心性与时违。近来病瘠连诗瘦,翻爱西台字样肥。
为问西来信,灯凡几叶传。林端千梵接,象外二峰悬。
演法开三乘,观空出四天。何时解尘缚,来此共栖禅。
千年申国有提封,楚塞重关渺未穷。旧事秪看东逝水,高台不断北来鸿。
连山落木萧条后,隔坐残花怅望中。正是平居多感慨,底须辞赋答秋风。
荏苒青春望,栖迟白日歌。柳随愁共结,花与泪同多。
异域犹戎马,吾生只薜萝。萋萋春草色,依旧满山河。
一雪今冬早,霏霏白满沙。随风斜著树,带雨不成花。
曲槛寒仍袅,空庭晚更加。城中一万户,歌舞是谁家。
青鸾翠尾曳前荣,仄雨番风绿闯楹。的自梦中包死鹿,误从雪里著嘉声。
烟寒曲砌秋容澹,句满旁行墨色明。尽是吹来最奇警,与君分此一襟清。
闻道春可怜,春今竟何许。石竹万家烟,海棠三月雨。
自来古战场,多在长城南,少在长城北。茫茫白骨甸,如何直接黄龙碛。
或云自从汉武开西域,耗折十万众,博得善马数十匹。
奋军势务鏖击往来谁,洗兵赤河水犹赤。终弃轮台地,其地于中国。
失之且何损,得之本无益。历计其所得,皆不偿所失。
虽下哀痛诏,追悔将何及。此是万万古,华夏覆车辙。
底事夤缘其轨迄季唐,竞喜边功好大矜英哲。明皇不虑渔阳厄,万里孤军征碎叶。
只轮曾不返,得无五情热。暴殄生灵涂草莽,忍徇虚名为盛烈。
君不见世间人心固结,是谓帝王真统业。君不闻四海内有美谈,至元天子平江南,何曾漂杵与溺骖。
圣人有金城,贵谋贱战,不战屈人兵。
百二关河草木横,十年戎马暗秦京。岐阳西望无来信,陇水东流闻哭声。
野蔓有情萦战骨,残阳何意照空城。从谁细向苍苍问,争遣蚩尤作五兵。