霜信催寒力尚微,邮亭系马旋添衣。
平郊极目冬耕遍,小妇篸花晚饷归。
孤宦每随征雁远,故人已似晓星稀。
上书自效真须猛,菰正堪炊蟹正肥。
忍睡出坐衙,扶病起觞客。
本来世味薄,况复酒户迮。
谵谆时强语,嵬昂已颓帻。
烧烛不盈寸,归卧弄书册。
我来未获稻,客里今食麦。
怅望稽山云,飞去无六翮。
昔我从行台,宿师南山旁。
仲秋已戒寒,九月常霣霜。
入冬即大雪,人马有仆僵。
土床炽薪炭,旃毳如胡羌。
果蔬悉已冰,熟视不得尝。
猎骑荷戈归,争献狐与狼。
是时意气快,岂复思江乡。
迩来四十载,余景迫耄荒。
结茅镜湖曲,气候岁靡常,残暑排不去,单衣作重阳,霜晚木未丹,地燠草不黄,玄冥失号令,疟鬼意颉颃。
忽焉风雨恶,纵击势莫当,颇疑地撼轴,又恐河决防。
和泥补窍穴,乞火燎衣裳。
霰雪虽未作,疾疠幸退藏。
风炉荠糁美,瓦甑粳饭香,比邻共安健,相与歌虞唐。
玉食何由到草莱,重奁初喜坼封开。
雪霏庾岭红丝磑,乳泛闽溪绿地材。
舌本常留甘尽日,鼻端无复鼾如雷。
故应不负朋游意,手挈风炉竹下来。
月行南斗边,人归西郊路。
水风吹葛衣,草露湿芒履。
渔歌起远汀,鬼火出破墓,凄清醒醉魂,荒怪入诗句。
到家夜已半,伫立叩蓬户。
樨子犹读书,一笑慰迟暮。
有道真为万物宗,巉然使我叹犹龙。
晨鸡底事惊残梦,一夕清谈恨未终!
冠盖尘沙得我憎,脱巾聊喜发鬅鬙。
素娥东涌行空阔,清吹南来扫郁蒸。
团扇正闲看破墨,矮床欹卧怯文藤。
扁舟归去应尤乐,莫羡金盘赐苑冰。
昔我作屋时,趣欲庇风雨。
茆茨寒自刈,条枚细相拄。
庳湿生蚍蚽,得暖森翅羽,摧挠自栋梁,朽败连柱础。
邻父为我言:努力谋安处,土坚瓦可陶,步近木易取。
岂知七十翁,沈痼久未愈,身世如浮沤,家舍真逆旅,一床居易足,十岁敢自许。
且当复其初,浩歌卧环堵。
病侵腰膂两经秋,欲下绳床不自由。
客至难令三握发,佛来仅可小低头。
安禅还我闲蒙衲,怒气从渠勇挟輈。
亦欲署门还嬾去,死生贵贱本悠悠。
孤嗜难众悦,今听非昔弦。
美人西山秀,藏茹饮涧泉。
雪蓑韫明月,永棹剌野船。
宝祲耿不掩,球声匆复珊。
闻者已瞠若,鬻之谅悠然。
良环彼何憎,击缶俗所便。
老我讵能聪,妙音误至前。
古人子所思,而我岂古贤。
借不满子赏,能不聊子叹。
故家富彦士,梧竹映芝兰。
紫余乃祖橐,朱遍群从轓。
迅趾岂地行,逸翎当云骞。
勖哉塼羊角,何必怀西山。