院落无人到,游丝自短长。细风添霁色,斜日转流光。
柳入莺边嫩,花飞燕外香。一杯春昼永,试与问年芳。
家住疏疏短短篱,并山支径自登跻。寒云四垂天惨惨,老木环锁风凄凄。
身从荒园叩古寺,眼暗孤城带清溪。寻僧与客少谈胜,兴罢归来乌夜啼。
出写清浅景,归穿苍翠阴。
平头均楚制,长耳嗣吴吟。
暮岭已佳色,寒泉仍好音。
谁同此真意,倦鸟亦幽寻。
冉冉春行暮,菲菲物竞华。
莺犹求旧友,雁不背贫家。
室有贤人酒,门无长者车。
醉眠聊自适,归梦到天涯。
飞来峰上千寻塔,闻说鸡鸣见日升。
不畏浮云遮望眼,只缘身在最高层。
柴门照水见青苔,春绕花枝漫漫开。
路远游人行不到,日长啼鸟去还来。
芙蓉开绿水,青松映海棠。
新晴沐膏雨,艳色明朝阳。
绰约延姝子,转盼流辉光。
被服妖且妍,细浥蔷薇香。
下有合欢带,绣作双鸳鸯。
上有双同心,结作明月璫。
珠环垂两耳,翠凤翘钗梁。
琼钩约双袖,提笼学采桑。
采桑城南隅,五马停路傍。
调笑不一顾,但见桑条长。
归来候蚕眠,静坐调笙簧。
结发事夫婿,谁羡乐家王。
白马何翩翩,况复值神武。
逸足看夷犹,四足入风雨。
右盼空流沙,左历无全虏。
中夜视房心,趣目翻霞举。
朝饮昆仑池,夕秣龙川渚。
毛族空成群,斑驳亦何数。
神物不虚生,寄托遇明主。
所适无险难,要知同彼此。
归来脱羁束,饱食刍与粟。
主人已封侯,安步驱华毂。
白马紫金羁,杨鞭过市驰。万人皆辟易,言是卖珠儿。
生长本倡门,结交蒙主恩。寝食玉榻侧,独聆瀀渥言。
取金大长秋,徵歌李延年。家住十重楼,珠帘白玉钩。
绮绣裁襦裳,妖艳无匹俦。片言即赐第,意气凌丑侯。
青天高高行白日,忽西倾兮又东出。人生百年能几时,身计未成早已衰。
子孙成行各长大,手种苍松尽成盖。来日苦短去日长,何不饮酒居华堂。
流光催人急复急,八十龙钟悔无及。