二轩将雨露,万里入烟沙。和气生中国,薰风属外家。塞芦随雁影,关柳拂驼花。努力黄云北,仙曹有雉车。
六六上阳宫,婵娟被宠封。
三千香辇路,十二枕屏风。
纨扇伤秋咏,梅花妨晓容。
妆台银烛尽,宝账泣芙蓉。
万变相应一句通,十二年来已无口。别余遥指海山归,雁荡峰作师子吼。
此旨明明不覆藏,冥怀自乐有馀光。曹源一滴流千古,宿觉徽猷振大唐。
觌面家风人若问,钓鱼须是谢三郎。
绝顶望冥冥,悠悠屐齿停。麦连平野绿,天入远峰青。
古寺披云至,人声坐石听。良辰豁幽恨,携手话山亭。
莫挽狂澜卫梓桑,每逢佳节引杯长。羡君有兴添新句,愧我无才老故乡。
何必登高循旧俗,空愁卧病过重阳。白衣送酒今难得,辜负蟹肥菊正黄。
置酒秋风里,凭阑野色中。溪山新月上,江海故人同。
纵浪情何极,留连燕未终。三鳣来上客,五马会群公。
积水输清气,微霞衒近空。将昏林尚白,及早稻先红。
极论追遐古,深情念困穷。尚观仪秩秩,未遂乐融融。
才著当朝杰,文誇命世雄。数君今日选,宜尔集南宫。
风壤瞻唐本,山祠阅晋馀。水亭开帟幕,岩榭引簪裾。
地绿苔犹少,林黄柳尚疏。菱苕生皎镜,金碧照澄虚。
翰苑声何旧,宾筵醉止初。中州有辽雁,好为系边书。
邂逅那堪皆我辈,一觞一咏觉情深。
浮荣槐枕半炊梦,清兴竹林千古心。
风涨晴空飞絮急,雨滋冷砌任苔侵。
池亭小立便幽寂,时听清泉戛玉音。
空斋愁雨壁四悬,囊中十日无一钱。
北城贫生老好事,出须凭舆走且颠。
南邻两脚差快健,伛偻待试同拘牵。
张翁爱酒惯索饮,经年海舶松门边。
春前南桥和歌者,半月归耜东林田。
洞箫拍板置无用,短簦双屐闲可怜。
心忆风流故司马,见雪期放寻花船。
今年春雪不到地,梅开已盈东窗前。
贳酒苦游恐不乐,袖手欲歇心茫然。
独夜展转耿难寐,娇儿懒慢仍稳眠。
不见丘翁茅屋朝来破欲葺,雨雪入户寒无烟。
团扇且弃置,夕气凉转添。
流萤点鱼钥,陨叶近虾帘。
罗衣旧恩赐,不令珠泪沾。