大江深处月明时,一夜吟君小律诗。
应有水仙潜出听,翻将唱作步虚词。
忆昔封书与君夜,金銮殿后欲明天。
今夜封书在何处?庐山庵里晓灯前。
笼鸟槛猿俱未死,人间相见是何年?
唯生一女才十二,秪欠三年未六旬。婚嫁累轻何怕老,饥寒心惯不忧贫。
紫泥丹笔皆经手,赤绂金章尽到身。更拟踟蹰觅何事,不归嵩洛作闲人。
萧条微雨绝,荒岸抱清源。入舫山侵塞,分泉道接村。
秋声依树色,月影在蒲根。淹泊方难遂,他宵关梦魂。
为问长安月,谁教不相离。昔随飞盖处,今照入山时。
借助秋怀旷,留连夜卧迟。如归旧乡国,似对好亲知。
松下行为伴,溪头坐有期。千岩将万壑,无处不相随。
穷冬月末两三日,半百年过六七时。龙尾趁朝无气力,
牛头参道有心期。荣华外物终须悟,老病傍人岂得知。
犹被妻儿教渐退,莫求致仕且分司。
唯生一女才十二,只欠三年未六旬。婚嫁累轻何怕老,
饥寒心惯不忧贫。紫泥丹笔皆经手,赤绂金章尽到身。
更拟踟蹰觅何事,不归嵩洛作闲人。
七年囚闭作笼禽,但愿开笼便入林。幸得展张今日翅,
不能辜负昔时心。人间祸福愚难料,世上风波老不禁。
万一差池似前事,又应追悔不抽簪。
褭褭凉风动,凄凄寒露零。兰衰花始白,荷破叶犹青。
独立栖沙鹤,双飞照水萤。若为寥落境,仍值酒初醒。
不见朱生久,新篇近若何。云山孤鹤在,江海断鸿多。
筑室移青桂,鸣琴掩绿萝。李侯诗句好,骑马日相过。
莫愁年少女,十五嫁卢家。雕梁双紫燕,白日坐飞花。
严霜萧萧白露漙。三星在房月在天。空闺思妇愁城南。
起看北斗何阑干。楼头旅雁鸣飞翰。口衔尺书下云端。
同心为结缄瑶函。下有相忆上加餐。何以寄情双玉环。
念欲报之青琅玕。山高水长浩漫漫。我欲从之途路难。
罗帷倚灯曙不眠。秋风飒飒吹重关。安得送我置汝前。