展开阅读全文
去年寒雨中,骑驴度剑阁;今年当此时,卧听边城柝。
巍巍千尺像,与我两寂寞。
交游阅四海,此老差可托。
但当频自省,诸恶誓莫作。
时时一凭高,相望要不怍。
桑间戒三宿,坚坐岂渠乐;却应输老夫,新春买芒屩。
梅坞青黄子,草陂红紫花。双鹅朝戏浦,群鸭暮还家。
赤脚挑残笋,苍头摘晚茶。出门逢野老,满意说桑麻。
文叔君房两故人,可怜俱作白头新。
桐江归伴邻翁醉,一笑相看意却真。
路缭长堤北,家居小市西。
陂塘晨饮犊,门巷午鸣鸡。
妇喜蚕三幼,儿夸雨一犁。
衰翁亦放浪,未怕屐沾泥。
长歌嫋嫋插秧天,小繖翻翻入市船。
高栋巢乾初乳燕,绿槐阴密已鸣蝉。
只言末俗人情恶,未废先生日晏眠。
推枕起来闲弄笔,铜蟾手自挹寒泉。
鬓毛秃尽齿牙疏,难受人间折简呼。
诗酒本来无藉在,形骸况复不枝梧。
槐阴渐密能鄣日,池水新生可浴凫。
移得太行终亦死,平生常笑北山愚。
大耋光阴短,南讹日月长。
松枯宜倒壑,龟老惯榰床。
寂寂三升稷,悠悠百本桑。
饥寒犹肮脏,何术砭吾肓?
藤冠草屦病支离,门外纷纷百不知。
解箨有声惊倦枕,飞花无力点清池。
闲思旧事惟求醉,老感流年只自悲。
绿树阴中红练起,一团零乱湿臙脂。
梅坞青黄子,草陂红紫花。
双鹅朝戏浦,群鸭暮还家。
赤脚挑残笋,苍头摘晚茶。
出门逢野老,满意说桑麻。
山榴子结又重开,巢燕雏飞却续回。
雨足人畦千顷稻,日长风舞一庭槐。
浩歌从酒愁仍在,作意观书睡已来。
常恨流年不相贷,若为更著暮蝉催?