东西两潮水,各向一川平。不作淄渑异,还疑谷洛争。
双龙骄欲斗,万马怒俱鸣。落似并刀剪,来添泮璧明。
波臣车毂击,越女棹讴迎。舟楫才将老,烟波计已成。
穴堪丹鲤出,天借白鸥盟。清泌衡门下,栖迟寄此生。
我昔魔宫㞐,所作无不获。魔事偶然止,亦得暂休息。
今我厌魔乐,皈心向空寂。魔仍不时至,分我清净席。
我自忽为魔,魔岂强我即。但令一切空,无縳亦无释。
魔当住魔天,我当安我宅。
钱郎坐我悬罄室,要我为作悬罄篇。我歌欲就须斗酒,君言室中无一钱。
空梁颇受落月色,北窗仅可凉风眠。门前黄叶霜如洗,刺促归来愧妻子。
已少成都学士裘,祇饶东郭先生履。挂壁蟏蛸寒欲堕,当门鸟雀时空喜。
自矜顾恺为前身,丹青在手终不贫。只愁妙画通神去,依旧能生釜底尘。
衡门秋色远京尘,畏客时时称采薪。莫为问奇容载酒,近来年少易窥人。
侬家贫甚诉长饥。幼稚满庭闱。正坐瓶无储粟,漫求为吏东西。偶然彭泽近邻圻。公秫滑流匙。葛巾劝我求为酒,黄菊怨、冷落东篱。五斗折腰,谁能许事,归去来兮。老圃半榛茨。山田欲蒺藜。念心为形役又奚悲。独惆怅前迷。不谏后方追。觉今来是了,觉昨来非。扁舟轻风破朝霏。风细漫吹衣。试问征夫前路,晨光小,恨熹微。乃瞻衡宇戴奔驰。迎候满荆扉。已荒三径存松菊,喜诸幼、入室相携。有酒盈尊,引触自酌,庭树遣颜怡。容膝易安栖。南窗寄傲睨。更小园日涉趣尤奇。尽虽设柴门,长是闭斜晖。纵遐观矫首,短策扶持。浮云出岫岂心思。鸟倦亦归飞。翳翳流光将入,孤松抚处凄其。息交绝友堑山溪。世与我相违。驾言复出何求者,旷千载、今欲从谁。亲戚笑谈,琴书触咏,莫遣俗人郑。告西畴有事要耘耔。容老子舟车,取意任委蛇。历崎岖窈窕,丘壑随宜。1111欣欣花木向荣滋。泉水始流澌。万物得时如许,此生休笑吾衰。寓形字内几何时。岂问去留为。委心任运无多虑,顾皇皇、将欲何之。大化中间,乘流归尽,喜惧莫随伊。富贵本危机。云乡不可期。趁良辰、孤往恣游嬉。独临水登山,舒啸更哦诗。除乐天知命,了复奚疑。
左瞰丰湖右瞰江,五峰出没水中央。
峰头寺寺楼楼月,清杀东坡锦绣肠。
三处西湖一色秋,钱塘颖水更罗浮。
东坡元是西湖长,不到罗浮便得休。
葱岭书如积,银钩墨尚新。
前身虞学士,今代卫夫人。
曲水修兰禊,明珠采洛神。
更令添此帖,急就不须珍。
孤嗜难众悦,今听非昔弦。
美人西山秀,藏茹饮涧泉。
雪蓑韫明月,永棹剌野船。
宝祲耿不掩,球声匆复珊。
闻者已瞠若,鬻之谅悠然。
良环彼何憎,击缶俗所便。
老我讵能聪,妙音误至前。
古人子所思,而我岂古贤。
借不满子赏,能不聊子叹。
故家富彦士,梧竹映芝兰。
紫余乃祖橐,朱遍群从轓。
迅趾岂地行,逸翎当云骞。
勖哉塼羊角,何必怀西山。
罗浮山下已三春,松笋穿阶昼掩门。太白犹逃水仙洞,紫箫来问玉华君。
天容水色聊同夜,发泽肤光自鉴人。万户春风为子寿,坐看沧海起扬尘。
昔葬衣冠今在否?近来消息不须疑。
曾闻圯上逢黄石,久矣留侯不见欺。