斜月入前楹,迢迢夜坐情。梧桐上阶影,蟋蟀近床声。
曙傍窗间至,秋从簟上生。感时因忆事,不寝到鸡鸣。
朱绂仙郎白雪歌,和人虽少爱人多。
明朝说与诗人道,水部如今不姓何。
右眼昏花左足风,金篦石水用无功。不如回念三乘乐,
便得浮生百病空。无子同居草庵下,有妻偕老道场中。
何烦更请僧为侣,月上新归伴病翁。
十两新绵褐,披行暖似春。一团香絮枕,倚坐稳于人。
婢仆遣他尝药草,儿孙与我拂衣巾。回看左右能无愧,
养活枯残废退身。
展开阅读全文
人生一百岁,通计三万日。何况百岁人,人间百无一。
贤愚共零落,贵贱同埋没。东岱前后魂,北邙新旧骨。
复闻药误者,为爱延年术。又有忧死者,为贪政事笔。
药误不得老,忧死非因疾。谁言人最灵,知得不知失。
何如会亲友,饮此杯中物。能沃烦虑消,能陶真性出。
所以刘阮辈,终年醉兀兀。
黄金不惜买蛾眉,拣得如花三四枝。
歌舞教成心力尽,一朝身去不相随。
赪锦支绿绮,韵同相感深。千年古涧石,八月秋堂琴。
引出山水思,助成金玉音。人间无可比,比我与君心。
展开阅读全文
有花有酒有笙歌,其奈难逢亲故何。
近海饶风春足雨,白须太守闷时多。
平阳音乐随都尉,留滞三年在浙东。
吴越声邪无法用,莫教偷入管弦中。
何郎小妓歌喉好,严老呼为一串珠。
海味腥咸损声气,听看犹得断肠无。
筋力年年减,风光日日新。退衙归逼夜,拜表出侵晨。
何处台无月,谁家池不春。莫言无胜地,自是少闲人。
坐厌推囚案,行嫌引马尘。几时辞府印,却作自由身。