披衣凛中夜,起步祝融巅。
何许冰雪轮,皎皎飞上天。
清光正在手,空明浩无边。
群峰俨环列,玉树生琼田。
白云起我旁,两腑风翩翩。
举酒发浩歌,万籁为寂然。
寄言平生友,诵我山中篇。
煌煌金节按江城,驿路梅花正小春。
闻说争迎来满道,定将可术慰斯民。
憩棠异日夸南国,怀橘归时拜寿亲。
汉泽会看均一路,要令治象复熙淳。
神君当日蔼民谣,复见君来试割刀。
花下帘栊閒讼牒,柳边亭榭见旌旄。
农桑课最趼丝殿,刍秣征宽骨士高。
泉出后田浑不饮,恐他滴滴是民膏。
雨暗铜驼泪满巾,千峰戎马万家贫。婴儿坝上成何事,豺虎山中亦易驯。
呕哑楼船驱海若,飘飖旗帜骇游人。不知水战谁周瑜,受赏还教报捷新。
溪光漠漠柳花飞,庭院深深燕子归。何限棼华谁领略,一壶春酒且题诗。
信知尤物必牵情,一顾难酬觉命轻。
曾把禅机销此病,破除才尽又重生。
桃枝著叶杨枝软,芹芽出土蒲芽短。堤边人唱蹋春词,河豚吹雨晴江暖。
清酒今朝买百壶,拟邀佳客醉屠苏;玉山倒处人争看,可有连城一璧无?
昨夜贪狼照越军,早嗟玉折与兰焚。孤臣错拟清河客,力士空求沧海君!
函谷丸泥封未得,丰城剑气杳难分。悲歌不独为姻娅,雁影遥天奈失群!
山城春半时,底事风作恶。
小隐杜书帷,暗想花萧索。
命驾访林薮,寻芳到丛薄。
漫山粲百英,随分有余乐。
萦回度城阴,徙倚步禅阁。
山僧正斋余,茗椀快新瀹。
壁间有佳句,一诵喜且愕。
登堂陈杯盘,痛饮自谐谑。
新诗恣赓酬,郢匠成妙斲。
忘机物不疑,屋山下乌啄。
松风动豪气,号怒响林壑。
顾我亦楚狂,高兴复谁托。
挥毫属同游,聊共题新垩。