范雎相秦倾九州,一言立断魏齐头。
世间祸故不可忽,箦中死尸能报雠。
山川相对一悲翁,往事纷纷梦寐中。
邂逅故人恩意在,低徊今日笑言同。
看吹陌上杨花满,忽忆岩前蕙帐空。
亦见桐乡诸父老,为传衰飒病春风。
纵欲必富贵,成身多贱贫。
寸阴宁重璧,江水本觞岷。
勿但愈流俗,要当论古人。
残冬不十日,又说待来春。
怀玉山中旧住人,岁寒庵里坐禅身。
当年未解来飞锡,今日何妨却问津。
但见纷纷势莫收,要穷衮衮若为头。
路迷界眼疑无地,水失汀洲仅比沟。
我欲出郊思借蹇,君归乘艇喜冲鸥。
畏寒自缩真衰矣,绝境明朝不更留。
展开阅读全文
国朝几名家,在蜀苏与范。
斯文何与人,竟作南荒窜。
盘溪诸子行,少小便精悍。
早从宜州游,句法悟骨换。
官称薄如纸,名盖越千万。
我为余杭役,识子非楚产。
姓名问即识,一笑冰已泮。
长哦乃翁诗,亹亹无间断。
使我倾耳听,妙处惊辄叹。
前辈今远矣,俗眼易作玩。
大轴许见遗,此赐安敢慢。
行囊政尔空,得此吾无患。
展开阅读全文
去年鼠齧涪翁文,今年火攻少陵诗。
虽云成毁有定数,天意于此可逆知。
我之所嗜何足计,上有先墨颜之姿。
况渠诗本贯忠义,在处神物宜护持。
向来一字且莫补,脱此千百何繇追。
我诗不工空自欺,天意岂欲警戒之。
不然身当贫到骨,俱应蓄此瑰玮词。
又疑风来劝勤读,邂逅俾之遭祸奇。
平生学易未有得,损益二卦须湛思。
诗成书以示我友,不惟自讼仍求规。
一骑吴关外,悲歌脱畏途。残生馀海峤,万死得江湖。
盆底冤谁烛,垆头兴未徂。十年携手泪,相对湿菰芦。
展开阅读全文
济源山水好,老尹知之久。常日听人言,今秋入吾手。
孔山刀剑立,沁水龙蛇走。危磴上悬泉,澄湾转坊口。
虚明见深底,净绿无纤垢。仙棹浪悠扬,尘缨风斗薮。
岩寒松柏短,石古莓苔厚。锦坐缨高低,翠屏张左右。
虽无安石妓,不乏文举酒。谈笑逐身来,管弦随事有。
时逢杖锡客,或值垂纶叟。相与澹忘归,自辰将及酉。
公门欲返驾,溪路犹回首。早晚重来游,心期罢官后。
因下疏为沼,随高筑作台。龙门分水入,金谷取花栽。
绕岸行初匝,凭轩立未回。园西有池位,留与后人开。