顾影自婆娑,食贫如我何。不嫌知己少,常畏识人多。
过涧耿独立,看山行自歌。衡茅湿馀雪,风叶乱烟波。
鱼计亭前放鹤归,晚风吹叶正飞飞。策扶老健徐行后,傍水穿云入翠微。
秦外市尘吹不到,独看流水种桃花。春红片片飞时候,动影垂光是落霞。
太白孰可作,五松自青山。关关鸟飞集,冉冉云往还。
时世有今古,客意徒悲欢。我来见令君,弦歌游其间。
醉袖舞回时,俗眼应不看。人韵乃如许,结阁横朱栏。
春向深时花未多,柳浓桃淡欲如何。篱根山雪风犹力,屋角林霜日欠和。
徒有爱闲常自惜,岂无好事略相过。得朋便若开心眼,芳绿韶红两荡摩。
本朝二百年,古文盛欧阳。平生几讨论,皓首诵山房。
谁知落宦网,不暇相携将。旦旦药市游,夜夜隘巷藏。
黄沙扑几席,细尘污衣裳。欲从人乞之,嗫嚅但徬徨。
珍重李校书,爱我穷词章。假借复取赠,转觉厚意长。
聊穷述作心,轲愈参翱翔。向来太玄经,遗我喜若狂。
昼夜测中养,至今迷三方。二书或有尽,盛德胡能忘。
昏昏烟暖带芜城,画出僧坊一岸清。谁过桥来共幽讨,碧罗纹里小溪平。
落残明月照湖心,小艇扬波荷气深。谁能一枕华胥梦,占得其清无暑侵。
长飙撼石应真洞,净慈高绝南山阴。斋盂茗椀复宴坐,了义不必开禅林。
老身执热困尘屋,偪塞嘈杂蹄足音。栎庵受用乃如此,斫额望之聊自吟。
馀霭净麦岐,流晖转兰皋。燕垒落梁尘,渔舠激埼涛。
芳斟竞飞斝,绮思归摇毫。良燕气清和,物色如春韶。
惜别经年事已非,悔于涂炭坐朝衣。放身沧海未为失,满目青山胡不归。
零落交游难聚集,凄凉族绪易因依。有来少住为佳尔,老我逃虚甘息机。