五岭皆炎热,宜人独桂林。梅花万里外,雪片一冬深。
闻此宽相忆,为邦复好音。江边送孙楚,远附白头吟。
清晨蒙菜把,常荷地主恩。守者愆实数,略有其名存。
苦苣刺如针,马齿叶亦繁。青青嘉蔬色,埋没在中园。
园吏未足怪,世事固堪论。呜呼战伐久,荆棘暗长原。
乃知苦苣辈,倾夺蕙草根。小人塞道路,为态何喧喧。
又如马齿盛,气拥葵荏昏。点染不易虞,丝麻杂罗纨。
一经器物内,永挂粗刺痕。志士采紫芝,放歌避戎轩。
畦丁负笼至,感动百虑端。
戍(shù)鼓断人行,边秋一雁声。(边秋一作:秋边)
露从今夜白,月是故乡明。
有弟皆分散,无家问死生。
寄书长不达,况乃未休兵。
戍楼上的更鼓声隔断了人们的来往,边塞的秋天里,一只孤雁正在鸣叫。
从今夜就进入了白露节气,月亮还是故乡的最明亮。
有兄弟却都分散了,没有家无法探问生死。
寄往洛阳城的家书常常不能送到,何况战乱频繁没有停止。
戍鼓:戍楼上的更鼓。戍,驻防。断人行:指鼓声响起后,就开始宵禁。边秋:一作“秋边”,秋天的边地,边塞的秋天。
露从今夜白:指在气节“白露”的一个夜晚。
有弟皆分散,无家问死生:弟兄分散,家园无存,互相间都无从得知死生的消息。
长:一直,老是。达:到。况乃:何况是。未休兵:战争还没有结束。
鹧鸪啼后子规啼,更送新声渡海西。愿祝禽言成准卜,与圆佳梦到春闺。
三年变态无不有,世界非新亦非旧。前颠后仆人几何,新不能维旧难守。
此时独立苍茫人,诗且罢吟合呼酒。可怜磊块浇难消,谁能写向丹青手?
荷君诺我颊添毫,如何阁笔三年久?幸不障面羞彦回,更不函头哀㑌冑。
还我堂堂地做人,所贵完身成不朽。平生儒冠久自厌,长剑横腰衣短后。
不妨图我作老兵,天下于今武方右。乞君速践息壤言,勿使神龙空见首。
杨柳生寒莫上楼,夕阳芳草泥人愁。
情知社近迎新燕,尽卷湘帘不下钩。
杜鹃花落石阑干,新染晴波绿绕湾。
小立伫诗风满袖,一双睡鸭占春閒。
烟草茸茸匝岸齐,晴天凫浴喜清溪。
一春造化花开尽,大欠渠诗共品题。
人间执热难为睡,起听松风视月明。
天净略无云一点,夜深已是鹤三更。
自经秋后可曾雨,才入山来如许清。
能得风多残暑生,草根何处不蛩声。
夷齐首阳饿,宇宙难弟兄。
同心倚雪崖,世个一羽轻。
紫茎孕双茁,岂有儿妇情。
贤哉二丈夫,万古离骚情。