挟策自羽龄,周览南华书。茫然访道志,欲驾将焉如。
朅来南华道,始识其故墟。尘迹寄委蜕,万事同蘧庐。
想其为吏时,傲世乐有馀。天地等毫末,轩冕同锱铢。
三公礼荜户,万乘尊褐夫。去古邈已远,浇风日沦胥。
得丧嚇腐鼠,怒悦纷众狙。材否笑鹜雁,断续伤鹤凫。
钓台已湮没,漆城称荒芜。恨不见斯人,逍遥与之俱。
还淳以反朴,抚俗归黄虞。神交付恍惚,日暮犹踌躇。
石压笋斜出,谷阴花后开。
为裘旧识名家子,制锦俱推大国工。十载簿书秦主计,九秋旌节汉扶风。
裴公湖上呼青雀,诸葛营头度画熊。但使卧思清净理,何烦问道礼崆峒。
御榜今朝至,见名心始安。
尔能俱中第,吾遂可休官。
贺客留连饮,家书反覆看。
世科谁不继,得慰二亲难。
悬崖结屋层层阁,眺远开窗面面峰。
云起半天齐碧瓦,风生万壑响长松。
地主能延客,天妃亦让宫。广陂偏受月,积水自成风。
感旧深杯后,忧时细语中。黑头勋业在,慎莫问藏弓。
白云出山初无心,栖乌何必恋山林。
道人偶爱山水故,纵步不知湖岭深。
空岩已礼百千相,曹溪更欲瞻遗像。
要知水味孰冷暖,始信梦时非幻妄。
袖中忽出贝叶书,中有璧月缀星珠。
人间胜绝略已遍,匡庐南岭并西湖。
西湖北望三千里,大堤冉冉横秋水。
诵师佳句说南屏,瘴云应逐秋风靡。
胡为只作十日欢,杖策复寻归路难。
留师笋蕨不足道,怅望荔子何时丹。
昨日闻甲死,今朝闻乙死。知识三分中,二分化为鬼。
逝者不复见,悲哉长已矣。存者今如何,去我皆万里。
平生知心者,屈指能有几。通果澧凤州,眇然四君子。
相思俱老大,浮世如流水。应叹旧交游,凋零日如此。
何当一杯酒,开眼笑相视。
长安行路难,上阙隘秦关。万里貂裘敝,三边宝剑閒。
近闻绛灌在,翻谪贾生还。归去狂歌客,萧条草莽间。
持书涕湿却难开,莫道先生天下才。鱼树鸟泉知去处,松云人路想归来。
死生交至存今日,痛哭又成独上台。犹许故人为立传,不曾索米向蒿莱。