邂逅相逢索我诗,我诗何有鬓空丝。
能声故尔愧侯喜,到处其谁说项斯。
肯约山行频滞雨,预怀别后费相思。
一官独冷休形叹,斯会簿书都不知。
梅园想见绿增深,竹迳遥知筍出林。
坐底未能成一出,只缘多病与多阴。
金屏翠幔与秋宜,得此年年醉不知。
只向贫家促机杼,几家能有一絇丝。
十年历遍人间事,却绕新花认故丛。
南北此身知几日,山川长在泪痕中。
五柳柴桑宅,三杨白下亭。
往来无一事,长得见青青。
青荧鬼火动,不悟前山雨。
昏径枭鸟鸣,独行毛发聚。
桷叶枯缀林,风动疑有虎。
低迷薄云开,心喜淡月吐。
展开阅读全文
国赋有常计,计者岂不贤。
日夜疲精神,自鉴膏火前。
新春力有余,锄荒东相偏。
垒土以起榭,掘沼以秧莲。
竹柏为冬荣,桃李为春妍。
役使吴楚艘,来泊常流连。
下江忘其险,入漕忘其邅。
许公作此意,吾亦见其权。
不独利於己,愿书棠树篇。
展开阅读全文
断崖卧水口,连冈抱城楼。
下有吴蜀客,樯竿立沧洲。
雨後涨江急,黄浊如潮沟。
时见山峡船,铙鼓噪中流。
适从稠滩来,白狗连黄牛。
涡濆大如屋,九死争船头。
人鮓尚脱免,虎牙不须忧。
展开阅读全文
王郎婚友平生期,学问文章过吾党。
一见悬知白璧奇,三年未负青云赏。
苏秦六印自多金,陶朱再相宜藏镪。
贫贱相知乃为贵,功名所在何须枉。
邺王城下倒清樽,子云书中幂蛛网。
樽前惜别语万千,门外催发人三两。
自从相见开青眼,无处会面如天上。
倾壶倒树驻车马,岂但呼灯照甖瓬。
平生相从忘岁月,手足割裂诚迷惘。
譬如旁人看疥癞,未易能去肤发痒。
但愿自思恩爱闲,勿以眼前剧愁想。
平生三业净,在俗亦超然。
佛事一盂饭,横眠不学禅。
松风佳客共,茶梦小僧圆。
漫续山家颂,非诗莫浪传。