方广宣妙觉,总持谛真乘。白马叶休期,金人肇奇祯。
伤哉末教日,圣泽渐以凌。冥迹蹈恒河,狂飙吹慧灯。
我友条净业,慷慨惠函经。奚必具羯磨,居然一摩腾。
小果固有漏,法施良足凭。虽靡布金田,幸依化人城。
苍松云瀰滃,脩竹风琮琤。层阁临广除,回流激清泠。
闼婆陈天乐,龙藏郁飞腾。中有慈悲相,恍发妙音声。
玉笈启缃缥,流纨染翰青。彷佛贝叶端,自然莲花生。
如日悬中天,万象借光明。稽首两足尊,发此希有诚。
破除诸疑网,摧伏群魔兵。前因获心通,后果希胜增。
愿以一切智,回施一切情。巀嵲西逝梁,金篦导前行。
凡圣同超解,怨亲归合并。执离文字间,犹为道所憎。
曹溪倘吾许,筌蹄讵堪徵。
窗外梅花落,辽西尚未归。霜风吹玉笛,寒月满金微。
此际征人幕,应同少妇机。那堪驿使断,心逐岭鸿飞。
戏马台前酒一卮,翩翩结束帝城宜。纵横立取连城璧,蹀
邮书一到不堪闻,起剔残灯坐夜分。
塞马论来终是失,冥鸿去后许谁群。
无妨中散来千里,更喜延之咏五君。
与说近踪应稍慰,买山全占洞庭云。
南行渡关山,沙水清练练。
行人已愁绝,日暮集微霰。
殷勤小梅花,仿佛吴姬面。
暗香随我去,回首惊千片。
至今开画图,老眼凄欲泫。
幽怀不可写,归梦君家倩。
吾学空门非学仙,恐君此说是虚传。海山不是吾归处,归即应归兜率天。
萧萧风雨暗林塘,难醉龙山落帽觞。白苧怀人当五夜,黄花留客过重阳。
金门恍惚看鹓序,玉署参差过雁行。满坐青云名胜在,雄谈谁柰孟嘉狂。
小人贫於资,君子贫於时。
小人富於货,君子富於辞。
贫虽同寒饥,富不同路岐。
彼富殁则已,此富名不移。
丈夫事百变,未死安可期。
明明趋财利,莫恤前人嗤。
举家如春蚕,仰食不可迟。
况念宿债窘,何愧贱士为。
买臣尝负薪,相如犹涤卮。
君思此二人,信吾言不欺。
迩者有赵壹,穷愤自兴诗。
乘骥抱美玉,乐与和未知。
古来鲜逢遇,後世无苦悲。
蔼蔼桑柘岸,喧喧鸡犬村。
晚云连雨黑,秋水带沙浑。
稍听邻船语,初分异土言。
虽嗟远朋友,日喜近田园。
家住寒溪曲,梅先杂暖春。
学妆如小女,聚笑发丹唇。
野杏堪同舍,山樱莫与邻。
休吹江上笛,留伴庾园人。