去年花时我入闱,琳琅万卷手自披。拟收珊瑚归铁网,岂知沧海明珠遗。
暗中何必无朱衣,五色到眼终迷离。但凭玉尺定去取,得者固喜失者悲。
劝君酒酣且莫悲,蛟龙腾跃会有时。东坡偶然失李廌,永叔毕竟成刘几。
我今奉使日鞅掌,黄金台畔驰征騑。闻君挟策来京师,一时声誉满帝畿。
又闻试官得宗匠,骏马惟有孙阳知。如磁引铁珀拾芥,好与风雅作总持。
道逢九烈不我欺,已将柳汁染子衣。绿肥红瘦吾当归,读君杏苑看花诗。
来访西岩老,家居水竹村。
紫鳞游镜曲,黄犊卧云根。
自昔好宾客,相传到子孙。
不行亭下路,护笋别开门。
江头夜哭声呜呜,乡音仿佛越与吴。更闻醉骂哭随止,从此竟夜惟呼卢。
市门早开群妇走,白棓驱阿似雷吼。叱使沿街索酒钱,泪珠簌簌擎纤手。
自言生长深闺房,谁知万里投边疆。缠身铁械死不得,羞颜无处堪遮藏。
罪人之孥尽应殪,皇恩宥减等天地。男儿屠裂有余辜,那许蛾眉言节义。
往事浑如梦,浮生亦有涯。不堪频记忆,且自惜年华。
梁燕分明语,山桃次第花。春光无限好,都付阿谁家。
画堂春暖绣帏(wéi)重,宝篆(zhuàn)香微动。此外虚名要何用?醉乡中,东风唤醒梨花梦。主人爱客,寻常迎送,鹦鹉在金笼。
春意暖暖的画堂,绣花帏幕一重又一重,香炉里缭绕的香气微微颤动。身外的虚名要它有什么用?醉乡中,东风唤醒了梨花一般的春梦。主人好客,热情的迎送,看见鹦鹉在金笼里声声学舌。
画堂:汉代宫中的殿堂,后泛指华丽的堂舍。绣帏:绣花帏幕。宝篆香:形容缠绕的香烟的形状有如篆形的古文字。梨花梦:指像梨花一般开才即败的春梦。
庭竹森疏玉质寒,色包葱碧尽琅玕.翠筠不乐湘娥泪,
斑箨堪裁汉主冠。成韵含风已萧瑟,媚涟凝渌更檀栾。
此君引凤为龙日,耸节稍云直上看。
宦游敢惜受风尘,此去天涯正小春。海上潮声惊客梦,闺中镫影瘦离人。
程非千里音何杳,日似三秋语始真。莫怪相思曾化石,偶然分手已伤神。
此君别后稍添丁,留得清风镇户庭。
老鬓不禁霜点缀,旧邻多似树凋零。
一竿带雪进垂钓,数亩连苔书掩扃。
此话有谁堪委似,几回无语向青青。
吾敬五子猷,傲俗独爱竹。
行止必与俱,情义均骨肉。
云龙求友心,上下亦相逐。
彼哉绝彝伦,乃戒又下宿。
琼节高吹宿凤枝,风流交我立忘归。最怜瑟瑟斜阳下,花影相和满客衣。