万萼霞乾照曙空,向来心赏已多同。
未如此日家园乐,数遍繁枝衮衮红。
迢递陟城隅,飞轩浩气扶。
春容来迥野,天脚入平芜。
暖吹时披拂,晴烟乍有无。
耨痕经雨遍,村迳值林迂。
长庌初休马,荒陴稍集乌。
水生蒲泽满,林缺弩台孤。
客思纷难泊,愁襟愧自拘。
久之成怅望,西北认皇都。
君家能赋别,释褐重凄然。
客袂移缁素,离杯并圣贤。
坐曹烦折狱,奏牍伫怀铅。
十载青袍困,须饶草色鲜。
百尺危楼照采霓,凭高不见羽人归。
桑田海上悲深浅,城郭人间叹是非。
急桨征帆来未定,远云低树去相依。
古欢今恨成多少,讵减江声与翠微。
溪边多胜事,倚杖惜芳晨。幽径迟来客,孤亭独坐人。
莺将花作友,云与水俱春。多谢求仙者,何如此问津。
羌独处兮无与,君惠顾兮为侣。佩珊瑚兮脱赠,衣飘飘兮霞举。
君胡为兮空山,捐富贵兮早还。日黯黯兮将愁,暮君之行兮渺难攀。
朝饮牛兮涧底,夕挂瓢兮松间。悦白云兮高岭,弄明月兮澄湾。
蹇予步兮夷犹,隔千里兮沧洲。望山中兮不见,思公子兮多怀忧。
一别经圆缺,三秋望转明。蛾眉今夕影,鸾镜旧时情。
貌逐清辉减,愁随素魄生。关山千里隔,何处照盈盈。
长怀七月望,赤壁有人游。此夜复明月,吾亭如小舟。
笛声兼籁起,槎影带星流。客动登高兴,台峰最上头。
清风卷云天雨霜,众星灭没月腾光。纷纭六幕含苍苍,莹如冰壶察毫芒。
太虚真人河汉旁,攀援桂枝曳霓裳。紫贝为阙白玉堂,珠筵瑶席罗羽觞。
倚风微吟声抑扬,揖我起游谓我臧。左骖蛟螭左凤凰,倏忽万里天路长。
尘埃下土殊茫茫,乐如何其乐未央。