吾家舍西多此梅,白玉花缀棠棣枝。
冒寒糁糁已蕴玉,自开及谢酒屡持。
羁栖临安三换岁,向来一醉知无期。
君家此花富冰艳,举觞折赠如云披。
欣然拱眎不暇揖,坐想故隐增依依。
只今匏系未归去,俗鞅吏纲相驱驰。
就公看花仍摘实,信美我语如观颐。
只应两庵有归梦,梦到花下奚复疑。
殖虽无远近,开独占三冬。
怨入胡笳切,香凝素脸穠。
有了调金鼎,遗根益县封。
佳人初睡起,留取照芳容。
嫩绿阴阴台榭映,南风初送清微。扬州花市进芳菲。丝头开万朵,玉叶衬繁枝。自是诗人佳赠意,花王香借余姿。翠红深展奉瑶卮。何妨沈醉赏,天与绊春晖。
客囊单乏去途悠,欲诣高人未有由。
如许江山明霁雪,与谁诗酒共危楼。
忽惊天外来双鲤,自笑人间寄一鸥。
舟滞楫胶肯予相,官河冰解即乘流。
浅浅花开料峭风,苦无妖色画难工。
十分不肯精神露,留与他时着子红。
客中无玩好,日喜买花看。
酒债千金易,春晴一刻难。
担惊红杏过,案惜玉梅几。
蜂蝶知何处,犹应怯晓寒。
月澹碧云笼野水,棱棱瘦耸吟肩起。一天寒气霞衣裳,人在石桥春影里。
山行初逢建子月,始见寒梅第一枝。遥想吾庐亦如此,谁能千里赠相思。
梅花发后思家切,竹间水际出横枝。暗香疏影和新月,自是离情禁不得,触物那堪此时节。
春前腊后定归来,要看溪上千株雪。
千叶扬州种,春深霸众芳。无言诮君子,窈窕有温香。
自焚阙里手植桧,天下斯文忽坠地。锦衣使者日旁午,青衿冑子时流涕。
霾风翩翩起白旐,五月黄尘暗天际。君不见河上羁旅翁,时乘此老遭拘绁。