高飞不上云,不如栖白蘋。屈身五斗粟,何似种松筠。
闻君将挂冠,筑室苕溪滨。况有朱少翁,达论可相亲。
攲枕待落月,寻花送馀春。市喧不入耳,休羡桃源人。
我亦促归计,行当趋后尘。
鬼门竹管动轻灰,春色先从地底来。月落江城闻画角,五更残梦一时回。
秋夜夜长月照轩,梦见天神与我言。眶灵循环周四垣,四时迭代成寒温。
枯荣生杀相为根,我于万物何怨恩。生丁其时命所存,六淫汹涌无键阍。
由其弗约离其魂,春葩敷披夏实繁。外美中瘁谁能扪,风霜涸寒肃不骞。
纳华状真归本元,扫涤浮秽夫何冤。我今语女开女昏,生生杀杀无穷源。
敛女旨蓄守女门,扶桑赫赫升朝暾。
花柳发韶年,佳游竞锦鞯。异方寒作食,孤馆醉宜眠。
春思离边冷,乡愁暗里燃。惟应河畔草,能解思绵绵。
沙岸青春雨,风吹野水涯。不沽寒食酒,空映古坟花。
城郭人烟细,楼台暮景斜。东流尔何意,滚滚送年华。
元日王正月,传乎晚殿班。千官齐鹄立,万国候龙颜。
辨色旌旗入,冲星剑佩还。圣躬无乃倦,几欲问当关。
兄为吾祖之长孙,能将孝义持家门。
耕凿不随时俗改,衣冠颇有古风存。
我家东冈旧乡土,谷有田场桑有圃。
诸兄喧哗逐城市,兄也萧条守环堵。
仆童驯雅妻更良,男女膝下皆成行。
女长适人止近里,男大为农不出乡。
只今汝年六十七,我翁为叔汝为侄。
岁时相看如父子,登堂过庭礼不失。
弟昔省兄尽君欢,夜秉灯烛罗杯盘。
兄前劝饮嫂劝餐,留我一月相盘桓。
自从离兄仕下都,都城谁是悠悠者。
万户清晨霜满裘,九衢白昼尘随马。
朱门金锁午未开,我曹不敢骑马回。
此时吾兄正稳卧,日高户外无人催。
爱兄好静谢尘网,一卷道书常在掌。
托身未肯附年少,举手何曾揖官长。
顷来生事日看微,种麻自织身上衣。
少儿从学长干蛊,我兄心中无是非。
君不见人间岁月坐相迫,胡为东城复南陌。
兄今已作白头翁,弟亦长辞青琐客。
山中桂树况逢春,谷口桃花更照人。
花前树下一壶酒,弟劝兄酬不畏贫。
通家称孔李,联骑问幽居。性洽高阳酒,名惭大令书。
行吟随一鹤,风雨待三鱼。十载尘缨解,烟霞礼法疏。
绣斧遥持出未央,上方云日驻清凉。水晶禅室堪悬榻,薝卜花林细认香。
猿鹤故山今好在,烽烟闽海远相望。功成早绾黄金印,归向东篱续旧觞。
江湖群盗满,搔首叹离居。旧好谁怜子,新篇独起予。
风前停野酌,雨后剪春蔬。不负山阴约,柴门更扫除。