已怪社愆期,尚喜巢如故。过了清明未肯来,莫被春寒误。
常傍画檐飞,忽委空梁去。忘却王家与谢家,别有衔泥处。
上世曾通好,君尊昔托孤。初闻携一束,俄见赋三都。
皆谓终童隽,安知董相迂。秃翁老无力,爱助尚区区。
□□□鸣夏,高秋响激空。
翼虽映华冕,身自闭雕笼。
小艺无难精,上智有未解。
君看橘中戏,妙不出局外。
屹然两国立,限以大河界。
连营凛中权,四壁设坚械。
三十二子者,一一具变态。
先登如挑敌,分布如备塞。
尽锐贾吾勇,持重伺彼怠。
或迟如围莒,或速如入蔡。
远砲勿虚发,冗卒要精汰。
负非繇寡少,胜岂击彊大。
昆阳以象奔,陈涛以车败。
匹马郭令来,一士汲暗在。
献俘将策勋,得隽众称快。
我欲筑坛场,孰可建旗盖。
叶侯天机深,临陈识向背。
纵未及国手,其高亦可对。
狃捷敢饶先,讳输每索再。
宁为握节死,安肯屈膝拜。
有时横槊吟,句法尤雄迈。
愚虑仅一得,君才乃十倍。
霸图务并弱,兵志贵攻昧。
虽然屡克获,讵可自侈忲。
吕蒙能馘羽,卫瓘足缚艾。
南师未宜轻,夜半防斫寨。
风标雅合对词臣,映砚窥窗伴演纶。
忽发一枝深谷里,似知茅屋有诗人。
摛掞多新意,研寻最苦心。
可怜策名晚,谁遣读书深。
兄老悲长枕,妻贤敛短衾。
近书犹未答,展玩一沾襟。
公昔加黄钺,堂堂国势尊。
边人开此户,索虏祭南门。
军册甲寅报,炊烟戊己屯。
吴儿勿轻议,公论在襄樊。
部曲吞声惜,朝廷拊髀思。
谁知钓璜叟,堪将渡辽师。
无复湟中谷,空馀岘首碑。
韩门翱湜在,行状与铭诗。
掷柳迁乔大有情,交交时作弄机声。洛阳三月春如锦,多少工夫织得成。
驾鸡栖尾隼舆行,取次亭台若幻成。
五亩季方荣独乐,一麾侯岂厌承明。
芳时别驾联镳出,归晚华灯夹道迎。
留得广平春却否,传闻已有玺书旌。
笔砚工为崇,湖山若约盟。
坐忘非圣处,行乐且吾生。
一笑谁当会,孤斟句恰成。
何时却乘兴,雪外叩柴门?