漠漠馀香著草花,森森柔绿长桑麻。池塘水满蛙成市,门巷春深燕作家。
罗山恣清游,尘羁嗟难了。诸子采景奇,亦足吟眼饱。
峰朵触天心,石穴通地窍。习习谷风生,烟霞浮林表。
想见薜萝衣,扶行觅樵道。玄木走白猿,响屐惊栖鸟。
倏尔平涧开,百籁争皦皦。碧潭渟无波,返景乾坤倒。
境比桃源幽,避秦人未到。但有欧公岩,兀兀立芸草。
时空频推移,千岁等分秒。物事转衰荣,万象归幻杳。
诛茅信可期,当此政化好。精舍筑丹泉,砥路入窎窅。
绣服易得閒,休沐向高蹈。命驾纷遝来,息心参不老。
道人家住锦溪头,衣裓常含爽气浮。偶踏尘埃经北阙,却寻云水过西州。
冰销阴壑兰芽动,柳岸长条春意柔。少室峰前无异路,莫将陈迹苦追求。
从来疑造物,无处识其真。好月难终夕,名花不尽春。
青灯空照室,白氎谩遗巾。泣血怜慈母,悲酸动四邻。
欲识为诗苦,秋霜若在心。神清方耿耿,气肃觉沈沈。
皓素中方委,严凝得更深。依稀轻夕渚,仿佛在寒林。
思劲凄孤韵,声酸激冷吟。还如饮冰士,励节望知音。
诗新得意恣狂疏,挥手终朝力有馀。
今到诗家浑手战,欲题名字倩人书。
三峡波涛壮,秋深鼓棹前。
飞空多陨石,失木有惊猿。
洒遍时时雨,晴开处处天。
篙工罢锣鼓,此地出神仙。
倏见江头万鼓催,更闻脚底一声雷。
怒涛直欲浮天去,急浪犹能带雨来。
岂但皇都夸伟观,要令区宇绝纖埃。
灵胥勇志嗟何在,共吊江山付此杯。
远见浮图顶,逡巡及寺门。此行如有待,何地更无喧?
山背斜阳恶,泉侵落叶浑。沉沉委台殿,多是赐金幡。
高堂秉烛见翠微,岩崖突兀当两扉。庭前系马雾露集,老木倒挂藤萝衣。
问谁妙手能至此?笔墨简古世所稀。天官主人为我言,翰林供奉精天机。
忆我寻山客南粤,地暖四时皆芳菲。眼中得此了不易,便觉宇宙扬清晖。
旅人独行歌采薇,沧洲茅屋何年归?安得峰头置双鹤,相逐蓬莱顶上飞。