朱雀桥边白下门,旧游回首不堪论。令威未返辽东鹤,圆泽难招石上魂。
金刹火馀灰已冷,锦囊诗在墨犹存。南来邂逅逢师话,老泪临风堕酒尊。
展转延清漏,开帘纳月光。西风恋残叶,终夕伴啼螀。
静柝沈蛮徼,疏钟撼客床。六龙应振辔,飞日上扶桑。
睡鸭香消宝篆残,萧萧松竹雨声寒。水当流去雁将尽,花未放来春已阑。
斜日多情送归鸟,碧云无迹问飞鸾。不应凤女祠前月,只许吹箫独自看。
溇者沈杯杓,醇醴同一味。狂风偃秋草,兰艾一同悴。
贤愚不同调,薰莸不同气。如何昧去就,欲令为一致。
安得使贤愚,各分于一器。安得使薰莸,各生于一地。
我志诚如斯,未审化工意。
老态日日增,欢意时时改。
唯有对壶觞,依然此心在。
青者皇穹黑劫灰,上尤天坠下山隤。三千六百钓鳌客,先看任公出手来。
祛卢左字力横驰,台阁官书贴括诗。守此行锥三寸管,丝柔绵薄谅难支。
又天可汗又天朝,四表光辉颂帝尧。今古方圆等颅趾,如何下首让天骄。
金装宝剑值万千,石上横磨太古前。丝缑消烂那复言,竹杖未化蛟龙眠。
匏裁瓠切随所用,土拭当有张雷贤。革室夜锁声铿然,木刃谁与淬寒泉。
曹娥卓行传丰碑,越人往往贵女儿。
建炎蔡氏有孝子,事比孝子尤环奇。
自从结发读书史,倜傥不受靮与羁。
乃翁诖误落囹圄,疚心疾首泣以悲。
胡能安坐视父击,朝暮哀诉当旌麾。
府公傥许赎父罪,名隶卒伍所不辞。
不然奋身事征讨,赳赳勇力犹可施。
黄堂沈深身则微,虽有诚恳无人知。
归来静默心语口,此事感悟当以尸。
临河勇决不复顾,纯孝宁不由天资。
缇萦上书解刑网,言虽迫切身无亏。
文本理寃由一赋,孰与捐命如含饴。
杀身成仁古所罕,殆类饿踣齐与夷。
事闻黄屋亦动色,亟诏立祠河水湄。
嗟嗟玄应固不朽,万口至今皆一词。
东嘉夫子好事者,作歌登载仍吁嘻。
异时国史编宋雅,人间重见白华诗。