五年元日只流离,楚俗今年事事非。
后饮屠苏惊已老,长乘舴艋竟安归。
携家作客真无策,学道刳心却自违。
汀草岸花知节序,一身千恨独霑衣。
忆看梅雪缟中庭,转眼桃梢无数青。
万事一身双鬓发,竹床欹卧数窗棂。
山路本无雨,雾滃露点湿。
脚滑几欲缩,举步真如絷。
剉过万千山,云磴莫计级。
更多仙泉甘,潭深绝绠汲。
力疲骨节酸,远眺空伫立。
旷怀无与言,付与诗收拾。
琪树西风枕簟秋,楚云湘水忆同游。
高歌一曲掩明镜,昨日少年今白头。
贫居乐游此,江海思迢迢。雪夜书千卷,花时酒一瓢。
独愁秦树老,孤梦楚山遥。有路应相念,风尘满黑貂。
羽客鍊丹井,井留人已无。旧泉青石下,馀甃碧山隅。
云朗镜开匣,月寒冰在壶。仍闻酿仙酒,此水过琼酴。
晓来自扫寒阶净,雨后又还黄叶添。
秋色庭前容不尽,随风萧飒过疏帘。
朝来弄日花头密,暗里窥春柳眼多。
任是老人情意薄,个般时节奈愁何。
竹西窗上月痕斜,雨歇春城叫乱蛙。睡眼未醒人在梦,断云流水隔桃花。
老去仍羇旅,逢春非我春。
物华随意别,感慨与时新。
柳重将迎客,花然似笑人。
十年忧国泪,依旧洒衣巾。