雕轮马足秋霜深,天荆地棘惊羁心。羁心幽迥向谁诉,南辕北辙多沈吟。
西风一夜歌归去,桑柘依依钓游处。
自许直如绳,看君白如雪。一朝更变不似先,雾里看花云里月。
梦中不悟君心异,言笑依依尚相悦。五更欲曙百鸟啼,玄鬓生丝泪成血。
念君旧恩君岂知,万物荣衰各有时。君不见黄蜂阶下收残蕊,转眼飞莺过别枝。
古货自难买,良工徒苦心。
谁能明致力,于此是知音。
门第成乖隔,江湖阻滞淫。
寄书因有使,还得附微吟。
鸣鸠乳燕春闲暇。化作绿阴槐夏。寿酒舞红裳,睡鸭飘香麝。醉此洛阳人,佐郡深儒雅。况坐上、玉麟金马。更莫问、莺老花谢。万里相依,千金为寿,未厌玉烛传清夜。不醉欲言归,笑杀高阳社。
深相忆,莫相忆,相忆情难极。银汉是红墙,一带遥相隔。
金盘珠露滴,两岸榆花白。风摇玉佩清,今夕为何夕。
薄妆小靥闲情素。抱著琵琶凝伫。慢捻复轻拢,切切如私语。转拨割朱弦,一段惊沙去。
万里嫁、乌孙公主。对易水、明妃不渡。泪粉行行,红颜片片,指下花落狂风雨。借问本师谁,敛拨当心住。
行行重行行,我有千里适。
亲交爱此别,劝我善眠食。
惟君好怀抱,高义动颜色。
赠子青琅玕,结以永弗谖。
拭目仰盛德,洗心承妙言。
子道甚易行,易行乃难忘。
虚名织女星,不能成文章。
微君好古学,尚谁发予狂。
事亲见不足,择友知无方。
大圣急先务,君其爱穨光。
外将周物情,中不敦己道。
以客从主人,辨之苦不早。
行身居言前,悟理在意表。
苟能领斯会,大自足诸小。
勿念一朝患,勿忘终身忧。
忠诚照屋漏,万物将自求。
此道不予欺,实吾闻之丘。
群居行小慧,宴笑奉樽俎。
益友来在门,疏拙不见取。
谁不闻此风,去君鸿鹄举。
卢橘花残细细飞,满枝晴日闹蜂儿。
霜余有此香无奈,合与称题赋小诗。
杉松庑门森老苍,佛屋深夜幡花香。
借床睡倒恍何处,梦随潜鱼听惊榔。
咿哑禽语晓光净,窸窣草鸣朝雨凉。
哦诗出门怀二妙,春涨绕山湖水黄。
翠微分得閒风月,再葺斯堂若画图。旧观岂专希白有,新题还拟汗青无。
隔林闻杼情何寄,与客携壶景不殊。山上群仙司下土,蓬莱归路莫踟蹰。