展开阅读全文
畴昔居洛阳,看尽名园花。
临水复荫竹,艳色照彤霞。
良友相与至,竞饮欢无涯。
而今犹老翁,鬓发但未华。
昨日到湖上,碧水涵蒲芽。
此情颇已惬,薄宦非初嗟。
况乃蒙见怜,带雨摘春葩。
虽无向时乐,专好仍有加。
草色浮云漠漠,树阴落日潭潭。
三十六陂流水,白头想见江南。
太白巃嵷东南驰,众岭环合青纷披。
烟云厚薄皆可爱,树石疏密自相宜。
阳春已归鸟语乐,溪水不动鱼行迟。
生民何由得处所,与兹鱼鸟相谐熙。
赤日途中嚼冰雪,红尘城外见林泉。
一时邂逅犹快意,十载清閒我谢天。
乌飞兔走傲昆仑,人世浮浮托命根。
梅竹仅留三亩宅,桑麻方见万枝孙。
云相迎送话诗客,风自闭开无事门。
适意手攀檐外柳,旁观抚掌笑游魂。
展开阅读全文
行天莫乘龙,行地莫乘马。
龙马各有待,牵连一时假。
至人运独照,八表周神化。
结交当结心,势利徒夸咤。
兔丝倚乔松,缠绵不相舍。
秋风飞严霜,荣枯何所藉。
富贵人所慕,贫贱人所鄙。
妻嫂薄苏秦,人事古如此。
游子归去来,劳生良可耻。
诏书京辅起沉沦,岁贡仍居第一人。
不愧得官名暂屈,自夸对策语深淳。
读书饱足终无厌,従宦奔驰自此新。
我去淮阳今不久,邻邦时得问音尘。
展开阅读全文
绿发惊秋半欲黄,官居无处觅林塘。
浮生已是尘劳侣,病眼犹便锦绣章。
羞见故人梁苑废,梦寻归路蜀山长。
怜君顾我情依旧,竹性萧疏未受霜。
魏红深浅配姚黄,洛水家家自作塘。
游客贾生多感概,闲官白傅足篇章。
山分少室云烟老,宫废连昌草木长。
路出嵩高应少驻,孱颜新过一番霜。